Valerio magrelli
Ora serrata retinae
Προτιμώ νε έρχομαι από την σιωπή
Για να μιλήσω. Να ετοιμάζω την λέξη
Με φροντίδα, για να φτάσει στην όχθη της
Γλιστρώντας σα βουλιαγμένη βάρκα
Ενώ της σκέψης η γραμμή
Χαράζει την πορεία της.
Η γραφή είναι ένας ήρεμος θάνατος:
Έγινε ο κόσμος φωτεινός και πλαταίνοντας
Καίει για πάντα μια γωνιά του.
Αυτή είναι η ανησυχία μου
Μην έρθει μια μέρα και λείπω στον εαυτό μου.
Φοβάμαι πως εξατμίζομαι λίγο λίγο
Πως χάνομαι στις σχισμές της μέρας,
Ξεχνώντας έτσι την σκέψη μου.
Κάποτε μ ανακαλύπτω στην σιωπή
Των πραγμάτων γύρω μου,
Αντικείμενο ανάμεσα στα αντικείμενα
Φορτωμένος αντικείμενα.
Λοιπόν ο ύπνος είναι μεταμόρφωση
Κι οι αιτίες του διαδέχονται η μία την άλλη
Αόρατες, δείχνοντας
Εκείνο που δεν είναι.
Μάλιστα αυτός είναι ο πρώτος πόνος.
Τα γυαλιά τότε θα τα φορούσαμε
Ανάμεσα στα μάτια και τον εγκέφαλο,
Γιατί είναι εκεί ανάμεσα σε θαμνότοπους
Και φυτείες νεύρων
Το λάθος του βλέμματος.
Εδώ χάνεται η όραση
Και στην πορεία της προς το μυαλό
Φθίνει και δύει.
Σαν σχεδιάζοντας
Να πλήρωνε σε κάθε βήμα
Τα διόδια του σώματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου