AΚΡΟ
Η γυναίκα ολοκληρώθηκε.
Το νεκρό
Κορμί της φοράει το χαμόγελο της εκπλήρωσης,
Η ψευδαίσθηση μιας χρείας ελληνικής
Κυλάει στις έλικες της τηβέννου της,
Τα γυμνά
Πόδια της φαίνονται να λένε:
Φτάσαμε τόσο μακριά, τετέλεσται.
Κάθε νεκρό παιδί κουλουριασμένο -άσπρο φίδι-
Ένα σε κάθε μικρή
Κανάτα γάλα, τώρα άδεια.
Τα χει διπλώσει
Ξανά μες το κορμί της σαν πέταλα
Ρόδου εν παρόδω, όταν ο κήπος
Κοκαλώνει και μυρωδιές αιμορραγούν
Απ τους γλυκείς βαθείς λαιμούς του νυχτολούλουδου.
Δεν έχει λόγο να λυπάται η σελήνη,
Καθώς κοιτά επίμονα απ την οστεοθήκη της.
Είναι συνηθισμένη σε τέτοια πράματα.
Τα μαύρα της σέρνονται και κροταλίζουν.
1963
Απόδοση από τα αγγλικά: Κλεοπάτρα Λυμπέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου