Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Η μπαλάντα του μοναχικού αυνανιστή

Η μπαλάντα του μοναχικού αυνανιστή

Το τέλος μιας σχέσης είναι πάντα θάνατος.
Αυτή είναι το εργαστήρι μου. Μάτι που ολισθαίνει
από τη φυλή του εαυτού μου η ανάσα μου
σε βρίσκει άρρωστο. Τρέμω
αυτούς που κοντοστέκονται. Εχω ταϊστεί.
Το βράδυ, μονάχη, νυμφεύομαι το κρεβάτι.
Δάχτυλο το δάχτυλο, τώρα είναι δική μου.
Δεν είναι πολύ μακριά. Η συμπλοκή μου είναι.
Τη χτυπώ σαν κουδούνι. Γέρνω στην
κληματαριά όπου συνήθιζες να την ανεβάζεις.
Με πήρες δάνειο επάνω στο εμπριμέ κάλυμμα.
Το βράδυ, μονάχη, νυμφεύομαι το κρεβάτι.
Πάρε για παράδειγμα αυτό το βράδυ, αγάπη μου,
που κάθε ζευγάρι συνενώνει
με έναν αρμό αναποδογυρίζοντας, από κάτω, από πάνω,
την πλούσια δυάδα σε σφουγγάρι και φτερό επάνω,
γονατίζοντας και σπρώχνοντας, κεφάλι το κεφάλι.
Το βράδυ, μονάχη, νυμφεύομαι το κρεβάτι.
Δραπετεύω από το κορμί μου έτσι,
είν' ένα ενοχλητικό θαύμα. Μπορώ
να βάλω το όνειρο αγαθό προς πώληση
Σκορπίζομαι. Σταυρώνω.
Μικρό μου λουκούμι αυτό είναι που είπες.
Το βράδυ, μονάχη, νυμφεύομαι το κρεβάτι.
Επειτα ήρθε η αντίζηλός μου μαυρισμένο μάτι.
Η κυρία των υδάτων, αναδυόμενη στην παραλία,
ένα πιάνο στις άκρες των δαχτύλων της, ντροπή
στα χείλη της και ένας λόγος φλάουτο.
Κι εγώ απεναντίας ήμουν η στραβοπόδαρη σκούπα.
Το βράδυ, μονάχη, νυμφεύομαι το κρεβάτι.
Σε πήρε με τον τρόπο που παίρνει μια γυναίκα
ένα φόρεμα απ' το ράφι σε τιμή ευκαιρίας
και έσπασα με τον τρόπο που σπάει μια πέτρα.
Επιστρέφω τα βιβλία και την ψαροβελόνα σου.
Η εφημερίδα σήμερα γράφει πως παντρεύεσαι.
Το βράδυ, μονάχη, νυμφεύομαι το κρεβάτι.
Αγόρια και κορίτσια γίνονται ένα απόψε.
Ξεκουμπώνουν μπλούζες. Ανοίγουν φερμουάρ.
Βγάζουν παπούτσια. Σβήνουν το φως.
Τα πλάσματα που τρεμολάμπουν είναι γεμάτα ψέματα.
Αλληλοτρώγονται. Εχουν παραταϊστεί.
Το βράδυ, μονάχη, νυμφεύομαι το κρεβάτι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: