Η ΜΠΛΟΥΖΑ ΤΟΥ ΓΚΟΜΕΝΙΑΡΗ ,ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ
Θα κόψω απ' το βελούδο της φωνής μου μέτρα
ένα μαύρο νά πά' νά ράψω παντελόνι.
Καί μιά μπλούζα κίτρινη - με τρείς πήχες λιόγερμα.
Στου κόσμου, μετά, τη Λεωφόρο Νιέφσκη,
απάνω στ' οδόστρωμα το γυαλιστερό,
ράθυμα εγώ, δονζουάν άλφα-άλφα,
θα βγώ επί σκοπόν, δώσ' του, να σουλατσέρνω.
Δέν πά' να μπαμπαλίζει η γής, η γριά ξεκούτα,
πώς τίς πράσινες όλες τίς άνοιξες εγώ τις σελεμιάζω!
Θρασοφουσκωμένος θα γυρίσω και θα ειπώ του κυρ- ήλιου:
Κύρ- ήλιε,ψιτ, το κέφι μου εγώ κάνω τώρα και μ' αρέσει
να γλιστρώ στα μαύρα γυαλιά της ασφάλτου
και- Γάλλος βέρος- να μασώ το ρώ, όταν μιλάω.
Χα-α Θεού, ο ου-ανός ασυγνέφιαστος,
η χώ-α μου γκόμενα. Μω-έ λές νά 'ν' αυτό η αιτία
που γ-άφω στίχους φαιδγούς σαν πλαγγονάκια
και σαν τις οδοντογλυφίδες χχήσιμους τόσο;!
Γυναίκες που ποθείτε το σκληρό κορμί μου,
κι εσύ καλή μου νιά που με κοιτάς αδελφικούλικα,
με χαμογέλια πετροβολάτε,βρέ σείς, τον ποιητή σας;...
Λουλούδια είν', δέν είναι στούμποι - λουλούδια,
και θάν τά ράψω στην κίτρινή μου μπλούζα επάνω!
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου