Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Εσύ, δόκτωρ Μάρτιν

Εσύ, δόκτωρ Μάρτιν

Εσύ, δόκτωρ Μάρτιν, περπατάς
από το πρωινό στην τρέλα. Τέλος Αυγούστου,
τρέχω μέσα από το αντισηπτικό τούνελ
εκεί που οι κινούμενοι νεκροί ακόμα μιλούν
για το σπρώξιμο των οστών τους απωθώντας
τη θεραπεία. Και είμαι η βασίλισσα αυτού του θερινού ξενοδοχείου
ή η γελαστή μέλισσα πάνω στον μίσχο
του θανάτου. Στεκόμαστε σε διαλυμένες γραμμές
και περιμένουμε ενόσω ξεκλειδώνουν
την πόρτα και μας καταμετρούν στις παγωμένες πύλες
της τραπεζαρίας. Το συνθηματικό λέχθηκε
και προχωρούμε στον ζωμό με την ποδιά
των χαμόγελών μας. Μασάμε σε σειρές, τα πιάτα μας
ξύνονται και στριγκλίζουν σαν την κιμωλία
στο σχολείο. Δεν υπάρχουν μαχαίρια
για να κόψεις τον λαιμό σου. Φτιάχνω
μοκασίνια όλο το πρωί. Στην αρχή τα χέρια μου
παρέμεναν άδεια, διαχωρισμένα από τις ζωές
που συνήθιζαν να δουλεύουν. Τώρα ξέρω να τις παίρνω
ξανά πίσω, κάθε αγριεμένο δάχτυλο που απαιτεί
επισκευάζω αυτό που κάποιο άλλο θα το σπάσει
αύριο. Βέβαια σε αγαπώ-
κρέμεσαι από τον πλαστικό ουρανό,
θεέ του τετραγώνου μας, πρίγκιπα όλων των αλεπούδων.
Τα σπασμένα διαδήματα είναι καινούργια
αυτά που φόρεσε ο Τζακ. Το τρίτο σου μάτι
μετακινείται ανάμεσά μας και φωτίζει τα ξεχωριστά κελιά
όπου κοιμόμαστε ή θρηνούμε.
Τι μεγάλα παιδιά είμαστε
εδώ. Ενα γύρω, έγινα ακόμα ψηλότερη
στην καλύτερη πτέρυγα. Η δουλειά σου είναι άνθρωποι,
που προσκαλείς στο τρελόσπιτο, ένα αμφίσημο
μάτι στη φωλιά μας. Εξω στον διάδρομο
η ενδοσυνεννόηση σε καλεί. Τυλίγεις την έλξη
από τα αλεπουδάκια που πέφτουν
σαν πλημμύρες της ζωής στην παγωνιά.
Και είμαστε μαγικοί μιλώντας του,
θορυβώδεις και μόνοι. Είμαι η βασίλισσα όλων των αμαρτιών
που ξεχάστηκαν. Είμαι ακόμα χαμένη;
Κάποτε ήμουν όμορφη. Τώρα είμαι ο εαυτός μου,
απαριθμώντας αυτή κι εκείνη την αράδα με τα μοκασίνια
που περιμένουν στο σιωπηλό ράφι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: