Σ' έσφιξα στο στήθος μου σαν περιστέρι που μια παιδούλα
πνίγει άθελά της
Σ' έκανα δική μου μ' όλη την ομορφιά σου
Μιαν ομορφιά πλουσιότερη και από όλα τα
Κοιτάσματα χρυσού της Καλλιφόρνιας τον καιρό
Του πυρετού του χρυσού
Ικανοποίησα τον σαρκικό πόθο μου απ' το χαμόγελό σου
από τα βλέμματά σου από το τρεμούλιασμά σου
Έκανα δική μου είχα στη διάθεσή μου την υπερηφάνεια σου
Όταν σε κρατούσα σκυμμένη και βάστηξες
Τη δύναμή μου και τη βία μου
Πίστεψα πως όλα θα τά 'παιρνα μα ήταν πλάνη
Κι απομένω σαν τον Ιξίωνα
Μετά την ερωτική πράξη του στο φάντασμα του σύννεφου
Που έμοιαζε μ' αυτή την Ήρα την αήττητη Ήρα
Και ποιος μπορεί να πιάσει ποιος μπορεί ν' αρπάξει
Σύννεφο ποιός μπορεί ν' ακουμπήσει το χέρι του
Σ' έναν κατοπτρισμό και απατάται όποιος νομίζει
Πως μπορεί να γεμίσει τα χέρια του με γαλανό του ουρανού
Πίστεψα πως πήρα όλη την ομορφιά σου
Κι είχα μόνο το σώμα σου
Αλίμονο το σώμα δεν έχει Αιωνιότητα το σώμα λειτουργεί
Μόνο για να προσφέρει ηδονή
Μα δεν προσφέρει αγάπη
Κι είναι μάταιο τώρα
Να προσπαθώ ν' αδράξω το πνεύμα σου
Ξεγλιστρά ξεγλιστρά
(...)
(Αγάπη Απαξίωση Κι Ελπίδα)
(...)
Προφήτες αναδύονται για να μιλήσουν
Στη γαλανή γραμμή των μακρινών βουνών
Θα γνωρίσουνε με βεβαιότητα τα πράγματα
Που οι σοφοί ισχυρίζονται τάχα πως γνωρίζουν
Και θα μας μεταφέρουν όπου αυτοί θέλουν
Ο πόθος είναι η μεγαλύτερη δύναμη
Έλα να σε φιλήσω πάνω στο μέτωπο
Ω πανάλαφρη σαν τη φλόγα
Βαστάς ολάκερο τον πόνο
Όλη τη ζέστη κι όλη τη λάμψη
Θα 'ρθει καιρός και θα σπουδάσουμε
Το άπαντο του πόνου
Μια εποχή όχι θάρρους
Μήτε και αυταπάρνησης
Ούτε θα κάμουμε το κατά δύναμη
(...)
(Λόφοι)
Το στόμα μου θα είναι βάραθρο με θειάφι καυτό
Θα βρεις το στόμα μου κόλαση αποπλάνησης κι απόλαυσης
Οι άγγελοι του στόματος μου θα θρονιαστούν στην καρδιά σου
Οι στρατιώτες του στόματός μου θα σου επιτεθούν αιφνιδιαστικά
Οι παπάδες του στόματός μου θα λιβανίζουν την ομορφιά σου
Η ψυχή σου θα πάλλεται σαν μια περιοχή σεισμού
Τα μάτια σου θα έχουν τότε φορτωθεί όλον τον έρωτα
Της ανθρωπότητας συσσωρευμένον από πρωτόγονα χρόνια
Το στόμα μου θα είναι μια στρατιά αντίπαλή σου
Μια απειθάρχητη στρατιά αλλάζοντας καθώς ένας
Ταχυδακτυλουργός το σχήμα και τον αριθμό της
Η ορχήστρα και η χορωδία του στόματός μου θα ψάλλει
Την αγάπη μου θα σου τη μουρμουρίζει από μακριά
Κι εγώ όρθιος με μάτια καρφωμένα στο χρονόμετρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου