ΣΟΥΣΟΥΡΑΔΑ
Όταν έβαλες στο ζύγι
Έναν ξεραμένο φελλό κρασιού
Και τη σουσουράδα, θάβοντας μετά
Το ένα δωδέκατο της ουγκιάς
Που ήταν το μάτι της, τα φτερά
Και τα σπλάχνα της,
Μήπως απελευθέρωσες, αγάπη μου,
Ανάμεσα στις κορυφές των δέντρων,
Το φάντασμα ενός αρώματος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου