Τρία ποίημα της Joyce Mancour
Η αμαζόνα έτρωγε το τελευταίο της στήθος
νύχτα πριν την τελευταία μάχη
το φαλακρό της άλογο ρουφούσε τη θαλασσινή φρεσκάδα
κόμπαζε
λύσσαε
χρεμέτιζε το φόβο του
που οι θεοί κατηφορίζανε απ΄τα βουνά της επιστήμης
μαζί τους φέρνοντας τους άντρες
και τα τεθωρακισμένα
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
2
Είμαι η νύχτα αυτή η νύχτα η παγωμένη από του φεγγαριού την ηλίθια ψύχρα
Είμαι το χρήμα
το χρήμα που γεννά το χρήμα χωρίς να ξέρει γιατί
Είμαι ο άνθρωπος
ο άνθρωπος που πιέζει τη σκανδάλη και σκοτώνει τη συγκίνηση
για να ζήση καλύτερα
--------------------------------------------------------------------------------
3
Ο θάνατος είναι μια μαργαρίτα που κοιμάται στα πόδια μιας μαντόνας σε οργασμό
κ' οι χίλιες ντελικάτες δυσωδίες
ζοφερές σαν μια μασχάλη
σαν μια καρδιά αιματωμένες
κι αυτές μες τα κορμιά κοιμούνται
των γυμνωμένων γυναικών
που πλαγιάζουν στα λιβάδια
ή στους δρόμους ζητιανεύουν
τη φράουλα του έρωτα
την ψευτοχρυσωμένη
: Κραυγές - Σπαράγματα - Όρνια
εκδ. ΑΓΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου