Πέφτει το βράδυ και μας αφήνετε πάλι,
αγαπημένες εικόνες της γης, δέντρα,
ζώα, κόσμος φτωχός κλεισμένος
μέσα σε μανδύες στρατιωτών, μάνες
με στεγνωμένη την κοιλιά απ’ τα δάκρυα.
Και το χιόνι μας φέγγει απ’ τα λιβάδια
σαν φεγγάρι. Ω, τούτοι οι νεκροί. Χτυπήστε
πάνω στο μέτωπο, χτυπήστε ως την καρδιά.
Ας ουρλιάξει τουλάχιστον κάποιος μες στη σιωπή,
μέσα σ’ αυτόν τον λευκό κύκλο των ενταφιασμένων.
μετάφραση: Ζωή Καρέλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου