Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

Τα Αντικλείδια

Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν
τίποτα και προσπερνούνε. 'Ομως μερικοί
κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι
και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.
Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς
δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί.
Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη
και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια
γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.
Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.
Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ
για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.
'Ισως τα ποιήματα που γράφτηκαν
από τότε που υπάρχει ο κόσμος
είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια
για ν' ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.

Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.

2 σχόλια:

Celestia είπε...

...γιατί η ποίηση και πιστεύω γενικά η τέχνη, "διαβάζεται" (και ίσως ερμηνεύεται) με την καρδιά. Με την λέξη καρδιά καταλαβαίνεις τι εννοώ, όχι κάποια ρομαντική αοριστία αλλά θέλωντας να μιλήσω για εσωτερικούς/υποσυνείδητους μηχανισμούς.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Ναι συμφωνω..
Μόνο που πιστέυω πως στις τέχνες πρέπει να κατέχεις κι ένα άλλο "νοητικό" εργαλειό..
Σε βοηθά να κατανοείς αυτό που άλλοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν..
Και δεν θα παραλείψω την αισθητική..