Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

ΑΥΤΟ

Αχόρταγος Απρίλης,

δέντρα στη σωστή θέση,

στην ξεριζωμένη τους θέση,

το στήσιμό τους.

Στήσιμο έξοχο.

Το κόκκινο των κλαδιών τους,

το πράσινο των κορμών τους (κρούση),

ποτάμι, εκείνο εκεί.

Ξάφνιασα μια χήνα και έσκουξε.

Περπατώ και περπατώ με κρύα χέρια.

Πίσω στο σπίτι είναι γεμάτο νοσταλγία,

τίποτα που να παίρνει μακριά τη νοσταλγία.

Εξετάζω τη ζωή μου αναδρομικά.

Πάω να βρω αναλογίες.



Δεν υπάρχει καμία.

Μα είχα ξανανοσταλγήσει ανθρώπους, είχα ξαναγαπήσει.

Όχι έτσι.

Δεν ήταν αυτό.



Δώσε μου έναν κόσμο, έχεις πάρει τον κόσμο που ήμουν.

2 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Μα είχα ξανανοσταλγήσει ανθρώπους, είχα ξαναγαπήσει.
Όχι έτσι.
Δεν ήταν αυτό.
........

Καλησπέρα,
με άγγιξε
καλή εβδομάδα

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Καλό μήνα Βάσσια!
Σ' ευχαριστώ!