Αραιώνουμε με μπόλικο διαλυτικό
την πυκνότητα των διορθωτικών υγρών
στους αδένες,
να μην κομπιάζει η απόφαση
και τα αφήνουμε στην άκρη.
Διορθώσεις δεν επιδέχεται
ούτε το σώμα ούτε το πνεύμα
της γραφής.
Μόνο αποκοπή
κάποιων παραγράφων
ως εκτός θέματος.
Αποκαθήλωση και ταφή
των τίτλων που εξέπνευσαν.
Ίσως και σκίσιμο σελίδων
χωρίς αναισθητική βοήθεια βεβαίως!
για να στεριώσει ο αποχωρισμός
στη συνείδηση.
Τον απαιτεί το μάθημα
ετούτο τον πόνο.
Κάποιος θα αφήσει ένα δοχείο
με συμ-παθητική μελάνη στο τραπέζι.
Ευγνώμονες οι κλειδώσεις των δαχτύλων
θα επιχειρήσουν το νέο πρόλογο
με γράμματα πεζά, αφανή,
στο διηθητικό χαρτί της επιφύλαξης.
Αν καταφέρει να ζεστάνει το βάθος
διαπερνώντας την επιφάνεια
ίσως τότε ο «δωρητής»
να διαβάσει και το μήνυμα.
Κάπως έτσι γράφονται
τα καινούρια κεφάλαια…τώρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου