Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

Του φθινοπώρου


Γνωρίζω ότι υπάρχουν εκείνοι που λένε: Γιατί δεν τραγουδά τώρα
μ' εκείνη την αρμονική τρέλα του παρελθόντος;
Αυτοί δεν βλέπουν το βαθύ έργο της ώρας,
την εργασία του λεπτού και το θαύμα του έτους.

Εγώ, φτωχό δέντρο, έφτιαξα, στον έρωτα της αύρας,
όταν άρχισα να μεγαλώνω, μια περιπλανώμενη και γλυκιά σιωπή.
Πάει πια ο καιρός του ανέμελου χαμόγελου:
Αφήστε τον τυφώνα να παρασύρει την καρδιά μου!

Rubén Dario
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

Δεν υπάρχουν σχόλια: