Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

ΠΡΩΙΝΟ


Κάπου κρατά από την γενιά της αλήθειας και ο μύθος. Τουλάχιστον, εάν το όνειρο κοντοστέκει, έστω και για λίγο, από όλους. Μήπως εγώ δεν ονειρεύτηκα; Και λοιπόν;
Χάθηκαν όλα. Λες και όφειλα να ξεπληρώσω εγκλήματα. Καλώς. Αλλά ποια ;
Πείτε μου λοιπόν! Μιλήστε εσείς που το πιστεύετε πως και τα τέρατα δακρύζουν.
Σεις, που φωνάζετε πως, δεν ελπίζουνε οι ετοιμοθάνατοι. Εμπρός λοιπόν! Ξεπεσμός ,ναι. Αλλά γιατί!
Παύω να μιλώ. Δεν ξέρω πια να μιλώ. Και από δειλία, δεν πρόκειται να πιστέψω σε τίποτα.
Οι παρακλήσεις, ας μείνουνε στους ζητιάνους.
Εδώ, ό,τι ήτανε να πω για την κόλαση,
Τελειώνει.
Και ήτανε κόλαση!
Ίδια εκείνη που οι πύλες της ανοίχτηκαν
Απ΄ τον Υιό Του Ανθρώπου.
Ό τόπος είναι ίδια έρημος με τότε. Και τ' αστέρι, το άστρο της φάτνης. Τα μάτια μου κλείνουνε. Μάλλον αδιαφορώ και για τους βασιλείς της ζωής και τους μάγους και την καρδιά, την ψυχή και το πνεύμα.
Μα, πότε θα πάμε πέρα από τα βουνά, πίσω απ' τα κύματα, να χαιρετίσουμε τον νέο σκοπό μας, τη νέα σοφία, την κατάργηση των δαιμόνων, την πτώση των τυράννων, το τέλος της δεισιδαιμονίας; Πρώτοι!
Πρώτοι που καταλάβαμε, τι μπορούν να σημαίνουν τα Χριστούγεννα…
Το άσμα των ουρανών, ο δρόμος των λαών.
Δούλοι, ας πάψουμε τη βλασφημία.

Μτφ: X.Σ. Kρεμνιώτης


Δεν υπάρχουν σχόλια: