Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ




Μέσ’ από πλήθος έρωτες
και μέσ’ από τόσες και τόσες
περιπλανήσεις
πλάθονται, γεννιούνται τα βιβλία.
Δεν γράφουν για φιλιά
ή για τις ζώνες τις κλιματικές·
δεν γράφουνε γι’ ανθρώπους
που σαν την πλημμύρα σε πλακώνουν·
δεν γράφουν για γυναίκες
στην κάθε μια σταγόνα καθισμένες·
για την πείνα, για τους πόθους,
την οργή ή και για το τέρμα του δρόμου:
άρα, ούτε για ταμπέλες κάνουν
ούτε και σα ρολόγια λένε τίποτα.
Δεν έχουν μάτια
κι ούτε πρόκειται ποτέ τους να τ’ ανοίξουν.
Το στόμα τους είναι προδιαγεγραμμένο
νά ’χει απ’ τα πριν αποδημήσει.

Λάτρευα τα φύλλα συκής στα γεννητικά όργανα,
κι ανάμεσα από έρωτες και αίματα
έσκαψα κι έβγαλα έξω τους στίχους μου·
φύτεψα στην άνυδρη, ξεραμένη γης ένα ρόδο,
που τό ’θελαν δικό τους και η φωτιά και η δρόσος.


Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

1 σχόλιο:

~reflection~ είπε...

το ΛουΛούδι της Ερήμου...

μέσα από όλη την αντιξοότητα που προσπέρασε ο Έρωτας,
εκείνο ανθίζει χαρίζοντας Εαυτό και στη Φωτιά και στην Υγρασία ...

και το τρίπτυχο {ΛουΛούδι, Φωτιά, Υγρασία} αποκτά Πατρίδα
πρώτα την Καρδιά
κι έπειτα το Ποίημα...

Καληνύχτα....