Δύο εραστές που αγαπιούνται κάνουν ένα ψωμί,
μια μοναχά σταγόνα φεγγαριού στο χορτάρι,
αφήνουν σα βαδίζουν ίσκιους που σ'έναν σμίγουν,
αφήνουν μόνον έναν ήλιο άδειο στο κρεβάτι.
Απ' όλες τις αλήθειες διαλέξανε τη μέρα:
δε δεθήκαν με νήματα μα μ'ευωδιές μονάχα,
και δεν κάναν κομμάτια την ειρήνη ή τις λέξεις.
Διάφανος είναι πύργος η ευτυχία
Με τους δύο εραστές πάνω το κρασί κι ο αγέρας,
τα ευτυχισμένα η νύχτα τους δίνει ανθόφυλλά της,
έχουν δικαίωμα σ'όλα τα λουλούδια.
Δυο εραστές που αγαπιούνται δεν τους φοβίζει ο χάρος,
γεννιούνται και πεθαίνουν πολλές φορές στη ζωή τους,
έχουν την αιωνιότητα της φύσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου