ΑΝ ΠΕΘΑΝΩ,εσύ ζήσε με δύναμη αγνή τόσο
που το θυμό άς ξυπνήσει του χλωμού και του κρύου,
σήκωσε απ'άκρη σ'άκρη τ'ανεξίτηλα μάτια,
κάνε να ηχήσει ολούθε το κιθαρίσιο στόμα.
Δε θέλω να τρεκλίζουν βήματά σου και γέλια,
το μερτικό μου στη χαρά δε θέλω να πεθάνει,
στο στέρνο μου μην κράξεις,είμαι απόντας.
Στην απουσία μου ζήσε σαν σ'ένα σπίτι μέσα.
Είν'ένα σπίτι τόσο μεγάλο η απουσία
που θα μπαίνεις σε δαύτο περνώντας απ'τους τοίχους
και θα κρεμάς τα κάδρα στον αέρα.
Είν'ένα σπίτι τόσο διάφανο η απουσία
που εγώ άν και δίχως ζωή θα σε βλέπω να ζείς
και θα ξαναπεθάνω άν δώ πως υποφέρεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου