Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

απ΄την αγάπη σου αν παραιτηθώ, ας πεθάνω.




Από ταξίδια και καημούς ξαναγύρισα αγάπη,
στη φωνή σου, στο χέρι σου που πετάει στην κιθάρα,
στη φωτιά που διακόπτει με φιλιά το φθινόπωρο,
στο επουράνιο της νύχτας πηγαινέλα.
Ζητώ για όλον τον κόσμο ψωμί και βασιλεία,
γυρεύω για τον άμοιρο ζευγολάτη,
δε θα προσφέρει ανακωχή το αίμα μου ή το τραγούδι μου,
κι απ΄την αγάπη σου αν παραιτηθώ, ας πεθάνω.
Γι'αυτό παίξε το βαλς της γαλήνιας σελήνης,
τη βαρκαρόλα μέσα στο νερό της κιθάρας
όσο που το κεφάλι μου να πάψει να ονειρεύεται:
πως όλες οι ξαγρύπνιες της ζωής μου έχουν υφάνει
τούτο το σύδεντρο όπου ζει και πετάει το χέρι σου
τη νύχτα διαφεντεύοντας του ένυπνου ταξιδιώτη

2 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Μαγνητίζεται η ατμόσφαιρα και Ελκεται με ταχύτητα Παλμού το Φεγγαρι...

σαν πέσει πάνω στην Καρδιά μας
ενας σωρός από ΡοδοΠέλατα Στίχων θα σκορπίσουν σαν αστερόσκονη στο Σύμπαν των Ερωτευμενων
κι ένας Ποιητής καθισμενος στον πιο ψηλό βράχο της Σιωπής
θα υφαίνει Ιστορίες
για να έχουν οι Νεότεροι να μαθαίνουν
το ΠΩΣ κάποτε Ερωτεύονταν οι Ανθρωποι!!!!


μαγικό........

Υποκλίνομαι κι αΘόρυβα φεύγω.....

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Κάκια

να

ποίημα πάνω στο ποίημα

ωραία πλεγμένο!

Νερούδα ολόφρεσκος και ζωντανός!