Στη νύχτα θα μπούμε
για να κλέψουμε
ένα κλαδί ανθισμένο.
Θα περάσουμε τον τοίχο,
στον ερεβώδη ξένο κήπο,
δυο σκιές μες στο σκοτάδι.
Ακόμα δεν έφυγε ο χειμώνας,
και ξαφνικά η μηλιά
μοιάζει να έγινε
καταρράκτης αστεριών ευωδιαστών.
Στη νύχτα θα μπούμε
ως το τρεμουλιαστό της στερέωμα,
και τα μικρά σου χέρια και τα δικά μου
θα κλέψουν τ' αστέρια.
Και σιωπηλά,
στο σπίτι μας,
στη νύχτα και στο σκοτάδι,
με τα βήματά σου θα μπει
το άηχο βήμα της ευωδιάς
και με τα πόδια μ' άστρα γεμάτα
το διάφανο σώμα της άνοιξης.
Pablo Neruda
Απόδοση: Αγαθή Δημητρούκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου