Φορές βυθίζεσαι, πέφτεις
στην τρύπα σου της σιωπής,
στην άβυσσό σου από περήφανη οργή,
και μόλις που μπορείς
να γυρίσεις, ακόμα με κουρέλια
εκείνου που βρήκες
στο βάθος της ύπαρξής σου.
Αγάπη μου, τί συναντάς
στο κλειστό σου πηγάδι;
Φύκια, βάλτους, πέτρες;
Τί βλέπεις με μάτια τυφλά,
πικρή και πληγωμένη;
Ζωή μου, δεν θα βρεις
στο πηγάδι που πέφτεις
αυτό που εγώ φυλάω για σένα στα ύψη:
ένα μάτσο γιασεμιά με δρόσο,
ένα φιλί πιο βαθύ απ' την άβυσσό σου.
Μη με φοβάσαι, μην πέφτεις
στην πικρία σου πάλι.
Τίναξε τη λέξη μου που ήρθε να σε πληγώσει
κι άστην να πετάξει απ΄το ανοιχτό παράθυρο.
Αυτή θα με ξαναπληγώσει
χωρίς εσύ να την κατευθύνεις
μια και ήταν γεμάτη από μια στιγμή σκληρή
κι αυτή η στιγμή θα αφοπλιστεί στο στήθος μου.
Χαμογέλασέ μου ακτινοβόλα
αν το στόμα μου σε πληγώνει.
Δεν είμαι ένας γλυκός βοσκός
όπως στα παραμύθια με νεράιδες,
αλλά ένας καλός ξυλοκόπος που μοιράζεται μαζί σου
γη, άνεμο κι αγκάθια των βουνών.
Αγάπα με, χαμογέλα μου,
βοήθα με να ' μαι καλός.
Μην πληγώνεσαι για μένα, θα είναι άχρηστο,
μη με πληγώνεις γιατί μου πληγώνεσαι.
Μετάφραση: Γιώργος Μίχος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου