274.
Είν’ όμορφα ακριβώς εδώ, τώρα εν τω μέσω της νυκτός:
δροσερά. Ανακαλώ μερικές απ’ τις κατάρες μου,
μερικές. Κλείνω τον ανεμιστήρα.
Οι τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι που βασίζονται σε μένα για την επαύριον
μάλλον θα ικανοποιηθούν. Ίσως κι εγώ.
Το καλοκαίρι ήταν δύσκολο,
έκλεισα εισιτήρια για μας για ένα πιο πράσινο τοπίο
κι εκεί η ψυχή μου βρίσκει ανταπόδοση. Το προσβλημένο μου κορμί
αν και ακίνητο βρίσκει ανταπόδοση.
Το υπερφορτωμένο μου μυαλό, μες στις πτυχές του, κρεμιέται ανάμεσα.
Μέχρι που διατηρεί και μιαν ώρα για το κοινό, μια άγνωστη κυρία
πήρε τηλέφωνο σήμερα για να μάθει το πότε.
Θα κάνουμε ό,τι περνά απ’ το χέρι μας για την κυρία και τους εκατοντάδες άλλους
και θα κάνουμε ό,τι περνά απ’ το χέρι μας για τον αγώνα του μυαλού
παρόλο που τα θαλασσαφρισμένα ρυμουλκά
παίρνουν την καρδιά μου ανατολικά, τα χειρόγραφά μου είν’ έτοιμα
να ταξιδέψουν, και ξάφνου όλα μοιάζουν πολύ λογικά
σ’ έναν άντρα που τα ’χει μαζέψει.
Μετάφραση: Δημήτρης Αθηνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου