Έχουμε μαζί αγαπήσει τόσα πράγματα
που δύσκολο είναι να τ' αγαπήσουμε πια χώρια
Μοιάζει να έχουνε απομακρυνθεί στα ξαφνικά
η σάμπως η αγάπη να υπήρξε ένα μερμήγκι
σκαρφαλώνοντας τις πλαγιές του ουρανού.
Έχουμε μαζί ζήσει τόση άβυσσο
που δίχως εσένα όλα μοιάζουν επιφάνεια,
τροχιά απομιμήσεων που βελάζουν,
τάση χωρίς εκτάσεις,
επαγρύπνηση κορμιών με δίχως παρουσία.
Έχουμε μαζί χάσει τόσο το μηδέν
που η συνήθεια αντιστέκεται, πισωγυρίζει
και τώρα όλα είναι κέρδος μηδενός.
Ο χρόνος μετατρέπεται σε αντίχρονο
γιατί πια δεν τον σκέφτεσαι.
Έχουμε μαζί τόσο σωπάσει και μιλήσει
που και το να σωπαίνουμε ή να μιλάμε δύο προδοσίες
δύο υπάρξεις δίχως δικαιολόγηση,
δυο υποκατάστατα.
Τα έχουμε ψάξει όλα,
τα έχουμε βρει όλα,
τα έχουμε αφήσει όλα.
Μονάχα δεν μας δώσανε το χρόνο
να συναντήσουμε το μάτι του θανάτου σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου