Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

σσσσ...




Κατρακυλάει η λέξη
όλο και πιο βαθειά
την χλευάζουν
τα συνώνυμα,
οι πληθυντικοί,
ο άρρηκτος συλλαβισμός
των διφθόγγων
κοκκινίζει σαν λάθος
κοκκινίζει σαν κάρβουνο
κι εσύ καταπίνεις…
στο λαρύγγι φλύκταινες
-εγκαύματα σιωπής-
σσσσ….

Από:  http://verbaobscura.blogspot.gr

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

σ' ευχαριστώ, Στρατή! η σιωπή παρηγορείται όταν ακούει την ηχώ της. κάποιες φορές καίει και λιγότερο...

την καλησπέρα μου!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Λίλιαν
χαίρομαι να διαβάζω την ποίησή σου!
Έτσι απλά!
Καλό βράδυ!