Ωδή

Σύ, που δεν σου λέω πως τις νυχτιές
ξαπλωμένος είμαι και κλαίω,
που με κουράζει η ύπαρξή σου
σαν ένα νανούρισμα.
Σύ, που δεν μου λες ότι για μένα
ξάγρυπνη μένεις:
Τι θα 'λεγες αν
το μεγαλείο τούτο δεν ξεδιψούσαμε
παρά μονάχα μέσα μας βαθειά τ' αντέχαμε;

- - - - -

Δες τους Ερωτευμένους
μόλις αρχίζουν οι εξομολογήσεις
πόσο γρήγορα ψεύδονται.

- - - - -

Συ με κάνεις μοναχικό. Μονάχα εσένα μπορώ ν' ανταλλάξω.
Για λίγο είσαι εσύ κι ύστερα πάλι είναι ο φλοίσβος
ή πάλι κάποιο άρωμα εξατμισμένο.
Αχ! Μέσ' απ' τα χέρια μου τα 'χασα όλα,
μονάχα εσύ γεννιέσαι ξανά και ξανά:
ποτέ δεν σε σταμάτησα, γι' αυτό και σε κρατάω σφιχτά.

Από τις σημειώσεις του Malte Laurids Brigge



(η μετάφραση δική μου)

***

Lied

Du, der ichs nicht sage, daß ich bei Nacht
weinend liege,
deren Wesen mich Müde macht
wie eine Wiege.
Du, die mir nicht sagt, wenn sie wacht
meinetwillen:
wie, wenn wir diese Pracht
ohne zu stillen
in uns ertrügen?
- - - - -
Sieh dir die Liebenden an,
wenn erst das Bekennen begann,
wie bald sie lügen.
- - - - -
Du machst mich allein. Dich einzig kann ich vertauschen.
Eine Weile bist dus, dann wieder ist es das Rauschen,
oder es ist ein Duft ohne Rest.
Ach, in den Armen hab ich sie alle verloren,
du nur, du wirst immer wieder geboren:
weil ich niemals dich anhielt, halt ich dich fest.


Aus den Aufzeichnungen des Malte Laurids Brigge


Από:   http://sophia-texteuebersetzungen.blogspot.gr