Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

ΜΠΙΛΙΤΙΣ

Μια γυναίκα τυλίγεται με μάλλινο λευκό. Μια-ν-άλλη
ντύνεται μεταξωτά και χρυσαφένια. Μια τρίτη σκεπάζεται
με άνθη, με φύλλα πράσινα και με σταφύλια.
Εγώ δεν θα μπορούσα να ζήσω παρά μόνο γυμνή.
Εραστή μου, πάρε με έτσι, όπως είμαι: χωρίς φόρεμα ούτε
κοσμήματα ούτε σανδάλια, να η Μπιλίτις από μόνη της.
Τα μαλλιά μου είναι μαύρα από το μαύρο τους και τα
χείλη μου κόκκινα από το κόκκινό τους. Οι μπούκλες
μου κυματίζουν γύρω μου, ελεύθερες και στρογγυλές σαν
πιπουλάκια.
Πάρε με τέτοια που η μητέρα μου μ’ έκανε μια νύχτα
αγάπης μακρυνή − κι αν σ’ αρέσω έτσι, μην ξεχνάς να μου
το πείς.


Μετάφραση-παρουσίαση : Δήμος Λειμώνης

Δεν υπάρχουν σχόλια: