Όπου
περισσότερο
πονάω
Πάνω στο χαρτί
Εκεί παλεύεις
με τυφλή μανία
να με πυρπολήσεις
Ανήκουστη
η αγριότητά σου
κατά συρροή φόνισσες
οι λέξεις σου
Κι αν το αξίζω
είναι επειδή άργησα
να σου πω
Για τις λέαινες απουσίες σου
Πως εφορμούσαν
κατασπαράζοντας
σε στιγμές ανυποψίαστες
Τις ήμερες μέρες μου
Και γιατί
αυτή η πληγωμένη
επιθυμία
Δεν άντεξε
Από το χρόνο
και την απόσταση
κυνηγημένη
Έτσι λοιπόν
θα αφήσω τη τέφρα μου
να πέφτει προστατευτικά
Πάνω στους στίχους
Για να μπορείς
με ένα απλό
φύσημα λήθης
Να με σκορπίζεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου