Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑ


Ένας άνθρωπος ανάμεσα σε βλέμματα
σχισμένος από τριανταφυλλιές που τυραννούσε
και τα μαλλιά του ανάκατα με λάσπες
αίφνης πολύ ευγενικά
σε κάτι πενιχρά φυλλώματα ζυγώνοντας
πιάνει μια ωραία πεταλούδα.
Ω δευτερόλεπτα σκληρά κ’ εκείνος την κρατούσε!
Κάπου εκεί ταράχτηκα· μα την αφήνει ο μπόγιας
κοιτάζοντας με ηδονή το πέταγμά της.
Ώσπου χάθηκε καλά-καλά η πεταλούδα.
Κίτρινη νομίζω.



Από την ποιητική συλλογή «Πενθήματα» (1969).
Από το βιβλίο: Νίκος Καρούζος, «Τα ποιήματα», τόμος Α΄,
Ίκαρος, Αθήνα 1993, σελ. 231.

Από το αλωνάκι της ποίησης..

Δεν υπάρχουν σχόλια: