Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ






Οι λέξεις αιωρούνται επί των κυμάτων·

μιλώ γι’ αυτές στους στίχους μου και νιώθω κάματο.

Ω πώς σιχαίνομαι ό,τι προκαλεί την κόπωση

και ω πόσο κοπιαστικές βρίσκω τις λέξεις.



Μ’ εκπλήσσει που τόσο επιθυμώ να είμαι δίχως λόγια

και ν’ αναγγέλλω με χειρονομίες μόνο την ερείπωση

στο πεζουλάκι καθισμένος και κατάκοπος

και με τα κρίνα του πεδίου ολόγυρά μου.



Από το μέσος ενός πανίσχυρου ουρανού

προβαίνει άγγελος βοών μεγάλως λέγων τάδε:

Επέστη η πτώσις, της Βαβυλώνος η άλωσις επέστη,

Της πόλεως των κοπιώντων και των πεφορτισμένων.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Δεν υπάρχουν σχόλια: