ΜΠΟΛΕΝΑ

                                    ΜΠΟΛΕΝΑ  Ι

    1. Τόσον ωραία που δεν την έχει δει κανείς ποτέ του. Άλλωστε
με το πρώτο φως γίνεται άγαλμα με λευκά μάτια και μένει ανεπηρέα-
στη απ' τις εκρήξεις σε βαθύ φαράγγι πλάι σ' έναν σταματημένο
υδρόμυλο.

    2. Μαθημένη στην ένδεια η πέτρα δεν ζήτα ούτε να φέρει πίσω τη
μέρα ούτε να την ωθήσει μπροστά.

    3. Σχεδόν είναι ίδιοι, φοράνε μεταλλικά κουμπιά και κράνη. Προ-

χωρούν μες στο σκοτάδι, σπρώχνονται ανάκατα να μπουν: ο Φορλεό-
νι, ο Γκίζι, ο Καράγιωργας, ο Πρανπολίνο, ο Παππάς, ο Χαρώνης, ο
Περτίνι, ο Ζώης, ο Μπουρνάζι. Για μισή ώρα τα παιδιά των αγγέλων
κρατώντας της αγαπημένης τους το χαμόγελο.

Από την τρέχουσα πραγματικότητα στην απώτατη προφταίνω να κα-
ταλάβω ποιος είμαι.
Η ίδρυση της προσωπικής σου πρεσβείας πλησίον των αλλοεθνών
πουλιών θα συντελούσε στη διεθνή συνεννόηση. Όχι τόσο μέσω των
κρωγμών όσο μέσω των σκιρτημάτων, που η έλλειψή τους στις ημέ-
ρες μας δημιουργεί τον κίνδυνο αληθινού λιμού.
Έχω πει τόσες πολλές αλήθειες, που μοιάζει με ψέματα.
έμοι δ' ολίγον δέδοται
θάμνος δρυός· ου πενθέων δ'
έλαχαν, ου στασίων
Περιβρέχει με χόρτα τη μισοκαμένη γης που αφήσανε όσα δεν έσω-
σε ποτέ αδαμαντερά λόγια να γίνουν.

                                    ΜΠΟΛΕΝΑ II

    4. Μπολένα, Μπολένα, είσαι του κατά λάθος θανάτου το θύμα και
τ' αυριανό νεογέννητο. Σε τρέφει το γάλα των στρατιωτών και το δά-
κρυ των μαρτύρων.

    5. Η νεότητα μπορεί να εκτελεί των άλλων διαταγές, για δικό της
όμως λογαριασμό ένα και μόνον κράτος αναγνωρίζει.

    6. Τρέμει στην παγωνιά με χείλη μπλάβα και δεμένα τα χέρια
στον κορμό μιας ανύποπτης βελανιδιάς ο χθεσινός λοχίας. Τόσο
πληρώνεται στη γης αυτή η εκ γενετής πραγματικότητα.

    7. Κι έναν πόντο πιο ψηλά να πάτε, άνθρωποι, ευχαριστώ θα σας
πει ο Θεός.

Θέλει τουφέκι ο χρόνος, αν επιθυμεί να γίνεις μια σκέτη ανάμνηση.
Από το πορτοκαλί στο κόκκινο και από τον ίασμο στο γιασεμί το πως
προφέρεις δείχνει το πόσο αρέσκεσαι στην ύλη. Ένα ρω που τρως
και σου εμφανίζεται άγιος.
Άδικο κι ανεπίτρεπτο είναι οι Ταξίαρχοι της Μουσικής ή της Ζω-
γραφικής να περνούν τα σύνορα με τον ίδιο βαθμό, και οι ποιητές
υποβιβασμένοι στο βαθμό του λοχία. Εκτός κι αν η τέχνη του λόγου
σκοπίμως κρύπτεται από τις δυνάμεις της αντικατασκοπίας.