ΣΤΡΙΦΤΑ ΜΥΤΕΡΑ ΚΕΡΑΤΑ Η ΕΥΝΟΙΑ ΕΧΕΙ ΦΟΒΟΥ ΛΑΧΝΟΥΣ ΚΙ ΕΧΕ ΝΟΥ ΜΟΝΟΝ ΓΙ' ΑΓΑΠΗ

                    

ΠΕΡΙΣΣΕΥΜΑ ΕΙΧΕ Η ΤΥΧΗ ως φαίνεται

Και με χέρι μακρύτατο μεσοχείμωνα φτάνει ο Αύγουστος

Να μας αγγίζει. Αλλ' εμείς αλλού αποβλέπουμε

Κάνει πλώρη κι ας δαρτεί στην τρικυμία η πρώτη ζωή

Σ' ένα μεγάλης διαρκείας εναντίον έζησα μες στην ευμάρεια

Κυκλάδων χρυσοκύανων και πνοών Αιολίδας

Λείχοντας λέξεις κι άλλες των κλώνων συλλαβές διέφυγα

Κι από την Εσθονία ως το Ιράκ επήγα κι από το Ισραήλ έως

Την Κολομβία. Μόνος. Κι ως προς τα της χρείας ανένδυτος

Βρήκα βροχές κρυφές και νύχτες από γιούσουρι

Και νήμα δωρεάν του εάν και του όχι

Πού λοιπόν σε ποιου μαντείου τα μείον δωροδοκείται ακόμη

        τ' άγνωστο

Ποιας τρυγόνας άλμα ελευθερώνει κι ασημένιο ρίχνει
Μες στη νύχτα ιχθύν να σαλέψουν της θαλάσσης τα θήλεα
Καιρός να εικονιστούν τα είδωλα και στον ύπνο και πάνω μας
Είναι από τ' αποτυπώματά μας που θα υπάρξουν του έαρος οι επίγονοι
Κανείς άλλος δεν εξέρχεται σώος από τέτοιων αιώνων το άθροισμα.

Πολύεδρα του αδάμαντος εστέ η ζωή μας.
Ακόμη και στα βάθη ενός τρομακτικού θορύβου, ένας Ήφαιστος
εξακολουθεί να κοιμάται πιστεύοντας ότι με την αύριο αυτός είναι
που θα γεννήσει τον αληθινό θόρυβο.
Όπως η γεύση με τη μετατόπισή της από τον ουρανίσκο στην άκαν-
θα του βλέμματος μεταβάλλει μια φράουλα, και δη con limone e
zucchero, σε κόρη δεκαοχτώ ετών και εικοσιδύο καρατίων, έτσι και
η σκέψη από απλός ερεθισμός κάποιου κέντρου του εγκεφάλου με-
ταβάλλεται σε θάλασσα ηδονικών αισθήσεων, που να ξετρελαθούνε
οι Θαλήδες όλοι του κόσμου.
Δεν είναι το φως που σε βοηθεί να διαβάσεις αλλά της πηγής του η
σεξουαλική δύναμις.
Η ομορφιά μπορεί να πουλιέται. Στις τράπεζες όμως δεν κατατίθεται
ποτέ. Ο τόκος θα ήτανε μια φθορά επιπλέον στο υποτιθέμενο κεφά-
λαιο.
Στο μυαλό του καθενός περιμένει μια κότα.

κείνον, ος Ζεφύρου τε σι-
γάζει πνοάς

αιψηράς -οπόταν τε χει-
μώνος σθένει

φρίσσων Βαρέας επι-

σπέρχη, πόντον τ' ωκύαλον

ριπαίσι ταράξη