Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΓΝΙΟ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥΣ



Όσο κι αν μειώνω αυτά που σημειώνω
        πάντα κρατώ τον όνο
    Που θα με φέρει πίσω σ' όσα δεν
            έσωσε να λύσω.
Κάλλιο να δίνει της γαλήνης προσάναμμα κανείς μ' ένα σκέτο ελαιό-
δεντρο.
Το διαμάντι δεν είναι παρά το προϊόν της μακρόχρονης και πεισμα-
τικής προσπάθειας ορισμένων ανθρώπων ν' απαλείψουν το μαύρο μέ-
ρος της μοίρας τους. Eξού και είναι τόσο σπάνιο.
Τα ποτήρια του Mozart και του Haydn εγγίζονται τόσο πολύ που κιν-
δυνεύουν να σπάσουν.
Όσο πιο κακός καμαρώνεις ότι γίνεσαι τόσο περισσότερα κιλά χά-
νεις από το βάρος της δοσμένης ευφυίας σου. Κουτή μέλισσα που με
το κεντρί σου χάνεσαι.
Υπερεκχείλιση στη στεναχώρια πάει να πει αμολήστε τα σκυλιά.
Κάπου στον κόσμο των κλειδιών θα υπάρχει κάποια παρατεταμένη
λύση.
Σε μιαν άλλη διάσταση την ώρα που εγώ κοιμούμαι ακούω από τον
κάτω όροφο τον εξάδελφο του νου μου ν' αφηγείται το πως τη βασι-
λεία των Περσών παρέλαβεν ο Δαρείος Υστάσπου. Πραγματικά,
όπου να 'ναι θα μπει ο υπηρέτης του, εκτός κι αν εγώ ξυπνήσω.
Και το ένα σ' άλλο απανωτά κοπάδια του ύπνου ροζ
Ή γκρι με βούλα. Τα για σφάξιμο.
Σε μεσιανό δάχτυλο ο ευφυής διακρίνεται και ο άτυχος.
Και συνήθως πλέον εύδρομος ο ενάντιος είναι.
Η ασχήμια δεν άφορα την δράση, όσο τη συμπεριφορά. Ένα βάναυ-
σο σκούντημα τοποθετείται στον αντίποδα της Femme-Fleur του
Picasso.
Η απόσταση ανάμεσα στο τίποτε και το ελάχιστο είναι κατά πολύ
μεγαλύτερη απ' ό,τι ανάμεσα στο ελάχιστο και το πολύ.
Φαντασία ψυγείου δεν μας χρειάζεται ούτε διαλογισμός καπνιστός.
Χρειάζεται να 'ναι η σκέψη σου πέστροφα και να μη φτάνει ποτέ της
ως τη φωτιά.
Σε όλα τα δέντρα θα πρέπει να υπάρχει το όνομα κείνο που σε ένα
μόνον άπαξ εχάραξες.
Γιατί και ο έρως μια θαυματουργία είναι.
Τον κορυδαλλό τον ακούς μόνον όταν δεν τον βλέπεις, όπως την
έμπνευση τη βρίσκεις μόνον όταν δεν την κυνηγάς.
Της Κρήτης είναι και της Αττικής τα γονικά μου:
-Εάν τρως του παραθαλασσίου σου αμπελώνα ροδίτη κι είναι η
ίδια η Αφροδίτη που σε συντροφεύει, καταντά καθαρή αιμομειξία.
-Εάν το σταφύλι σου είναι μαύρο, σκόρπισε μικρές και μεγάλες
άρκτους στον ουρανό ή στη συνείδηση σου.
-Ένα πανέρι με καθαρή κέρινη σουλτανίνα θα βοηθούσε στον και-
ρό του να βγει διαφορετική απόφαση για τον Σωκράτη.
-Η φράουλα είναι της Τετάρτης με λιγάκι συννεφιά.
-Όσο για τα ροζακιά, είναι φρεγάτες για πορθμούς ευρύστερνους.

Το πλην του ενός με αγγίζει.
                                                 Που θα 'λεγε τινάς τις Πυθαγόρειος.
Και ζηλεύει σμαράγδι το πιο σπάνιο των παιδικών μου χρόνων δάκρυ.
Λιόφυτα λιωτά σε Ιούλιο και στριγκή μάγγανου ήχησις
Λάχεσιν έχει το νόημα του φωτός εκνοεμβρίσει.
Η απόδοση ενός πατρογονικού ελαιόδεντρου δεν είναι το λάδι του
αλλά το καθαρό νερό της σοφίας.
Εύφορες που 'ναι οι πεδιάδες και από δυνατό στάρι οπλισμένες, κά-
ποτε μάλιστα πάνω στην ώρα που με ροζ και βιολετί ένα δεύτερο
νόημα το πρώτο παίρνει.

Δεν υπάρχουν σχόλια: