Μαρία Νεφέλη

Η Μαρία Νεφέλη λέει:

Είμαστε το αρνητικό του ονείρου

γι' αυτό φαινόμαστε μαύροι και άσπροι

και ζούμε τη φθορά

πάνω σε μιαν ελάχιστη πραγματικότητα, Όμως

Das Reine Κυρίες και Κύριοι

kann sich nur darstellen im Unreinen

und versuchst Du das Edle zu geben

ohne Gemeines

so wird es als das Allerunnatürlichste

λέει Αυτός που εδέησε να διαβεί

τα Επάνω Μονοπάτια.

Και κάτι πρέπει να ήξερε.

Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!

                   THROUGH THE MIRROR

Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα

κι είναι στη μυρωδιά της μέσα που το ψάρι αστράφτει

μάταια μην ψάχνεις

Κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη
πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα.

Υπερούσιος πας ενώ πάνω από το κεφάλι σου
απλώνεται ο βυθός με τα χρωματιστά του βότσαλα σαν άστρα.

Ω μουσική ω Κυριακή συννεφιασμένη

Και ο Αντιφωνητής:

εωσότου η μαύρη θάλασσα φανεί

κι επάνω της ανάψουν σαν βεγγαλικά τα τρία μου άστρα!

Όλα μία σταγόνα
ομορφιάς τρεμάμενη στα τσίνορα·

μία λύπη διάφανη σαν Άθως κρεμάμενος από τον ουρανό
με απέραντη ορατότητα
όπου τα πάντα γίνονται ξεγίνονται
γονατίζει ο Χάρος και ξανασηκώνεται πιο δυνατός
και πάλι πέφτει ανίσχυρος βυθίζεται στα βάραθρα.

Μόνη της η σταγόνα σθεναρή πάνω απ' τα βάραθρα.

Στο χωριό της γλώσσας μου τη Λύπη τηνε λένε Λάμπουσα.

                   Η ΑΙΓΗΙΣ

Δεν ξέρω που· δεν είναι στ' όνειρο

δεν είναι σε καιρούς παλιούς ίσως ούτε στη γης αυτή

αλλά και αν είναι

                            τρεις κλίμακες πιο πάνω

απ' όσα γίνεται να σοφιστεί το μαύρο δάχτυλο του ανθρώπου
η χώρα όπου κανένας πλέον δεν κατοικεί
εξακολουθεί να υπάρχει.

Εν αγνοία μας εκεί

το Δίκαιο

διατυπωμένο στη γλώσσα των πουλιών