Μαρία Νεφέλη

DJENDA

90% μια οποιαδήποτε

δυστυχία μας περιέχει.

Το παρόν είναι ανύπαρκτο και τα μισά

μαλλιά μου κιόλας κάπου αλλού

σ' εποχές άλλες κυματίζουν.

Σπίτια μισά αιωρούμενα

χαλάσματα πόλεων παλαιών που δεν εγνώρισα ποτέ

κομμάτια Σάρδεις και Περσέπολις

Κόρινθος Αλεξάνδρεια·

Και ο Αντιφωνητής:

θέση από τα τώρα εκεί

στα τρίτα ύψη· μετεωρισμένος

πάω - και με τα φουσκωμένα μάγουλα

τ' αγόρια οι άντρες σας φυσούν - ολοένα πάω

με τις οροσειρές στα στέρνα χαραγμένες

την κουκκίδα του ήλιου στο μαλλί

τη συρτή στο 'να μου χέρι του πελάγους...

Άλφα: χρόνος ο αγέραστος
Βήτα: Ζευς ο αργικέραυνος
Γάμμα: ο ακτήμων εγώ.

Αν κάτι αδημονεί μέσα στην άγρια μέντα

                    είναι της αγιοσύνης σου το λαγωνικό.

                   ICH SEHE DICH

Κομμάτια των ωκεανών ich sehe dich

Μαρία in tausend Bilern

από φως και ιώδιο και LAIT INNOXA

και λοξά τα χέρια σου πάνω στο καλώδιο.

Είσαι η νέα Λάχεσις. Τηλεφωνείς

η θητεία μου στη γη να λήξει .Έννοια σου

κιόλας πεθαίνω από ουρανική ασιτία.

Μυθικά ψάρια βλέπω να περνούν
πάνω από το κεφάλι μου ο αέρας καίει

Η Μαρία Νεφέλη λέει:

οι αρχαίοι ναοί με το πέτρινο δάπεδο και τα βαριά

των ιερέων σάνταλα

τα θυμιάματα

κάτω από τα γυμνά στήθη και ο κρότος των χαλκάδων

την ώρα του χορού κομμάτια

παρδαλά μπαλώματα η ψυχή μου

απαράλλαχτα οι φούστες οι πλατιές που τώρα τελευταία

        φορώ

μογκολφιέρα των τύψεων
και οι φράσεις οι τυχαίες του δρόμου:
«Φέρεις τι; - Χρυσίον. - Ευθύμει ».

Εγώ δεν «φέρω» τίποτα.

μήτε μου «φέρουν»

διδάσκω με το σώμα μου το κόκαλο της θάλασσας

το μπλε κοράλλι με τις διαφάνειες

περπατώ κομμένη στο παράθυρο και αντλώ ατελεύτητα

ουρανό κάτω απ' τα πόδια μου· ρίχνω τον κουβά

ν' ανεβάσω γιασεμί και πένταστρο·

με λένε ανάλογα με τους καιρούς Τρυφέρα ή Ανεμώνη

κάποτε και Djenda

τι ωραία

δεν καταλαβαίνω τίποτα.

Djenda λέξη ανύπαρκτη

απαράλλαχτη μάρκα ηλεκτρικών λαμπτήρων

μισοσανσκριτική μισοκέλτικη

Djenda η τρέμουσα

εικόνα μου μεγεθυμένη στα χέρια των λαών

Djenda πολιτιστική επανάσταση

Djenda εγώ πριν εξ χιλιάδες χρόνους

Και ο Αντιφωνητής:

SWISSAIR BEA TWA

Αχ Νεράιδες μου δε θ' αξιωθώ
τ' όνομά μου τυπωμένο να δω

DIE WELT TIMES FIGARO

αλλά πίσω απ' το θάνατο με χαίτη

KODAK PHILIPS OLIVETTI

λάμπουσα με περιμένει το άτι

να περάσω το φράχτη να περάσω το φράχτη

του ήχου της αφάνειας εγώ

JAGUAR CHEVROLET PEUGEOT

το ποτήρι στα χείλη σου θα σταματήσει και

JOHNNY WALKER CINZANO PERRIER

περιττή θα σου γίνει η γήινη οίηση
μόνο η ποίηση μόνο η ποίηση
μ' αστραπής αμάξι θα σε πάρει

SAAB MERCEDES FERRARI

σκίζοντας τις προσόψεις παλαιών σπιτιών

NESCAFÉ LINGUAPHONE

σαν εξώφυλλα περιοδικών όπου όλες μπήκ-

PARKER WATERMAN BIC

μπήκανε κάποτε οι ωραίες μιας μέρας
τριανταφυλλένιες όπως το κορίτσι
της ELIZABETH ARDEN και της NINA RICCI.

Μαρία πούμα των δημοσίων οδών
μες στο διάφανο νάιλον ή το ντραλόν
η μισή στάχτη που καίει

PHILIP MORRIS KENT CRAVEN A

κι η μισή εξάτμιση εκνευριστική

MOBILOIL SHELL BP

στης ψυχής μας την απέραντη Αριζόνα
στέπα του πιο τρομερού χειμώνα

Η Μαρία Νεφέλη λέει:

δείχνοντας

την υπερμεγέθη ανισότητα

που θ' απλωθεί να μοιραστεί τον κόσμο

Djenda εγώ που πρόλαβα να μην αδικήσω
Djenda.

Ένα σώμα γυμνό είναι η μοναδική προέκταση της νοητής
        γραμμής που μας ενώνει με το μυστήριο.

                   Ο ΣΤΑΛΙΝ

Αναβοσβήνοντας θα γράψω την τροχιά μου

πάνω από τους καθεδρικούς ναούς και πάνω από τους πύργους

παλαιών εστεμμένων όπως η λάμψη εκείνη

άλλοτε πάνω από τη Βηθλεέμ.

                                                        Ναι το χλωμό μου πρόσωπο
τα μακριά μαλλιά μου οι μάγοι τα γνωρίζουν.
Γι' αυτά μιλούν - γι' αυτήν την ουρανόπεμπτη παρθένα
που εν ειρήνη ευδόκησε να πει: το νου σας
οι πολλοί παραποιούν τον Ένα.

Εάν εγώ είμαι αυτή δεν έχει σημασία·

μία φωνή οφείλει να 'ναι αυτόματη κι επαναληπτική

σαν όπλο με βεληνεκές που πιάνει αιώνες·

κι εγώ κινώ από τους Μογγόλους

φτάνω σαν τον υπερσιβηρικό

Και ο Αντιφωνητής:

θα σηκώσεις μια φωνή στεντόρεια
τη φωνή του ζώου του πληγωμένου

ω Μαρία Νεφέλη ωραία
ω Νεφέλη Μαρία εραλδική.

Κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη

        πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα.

                   Η ΟΥΓΓΡΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ

Ακούσατε τα λόγια της παρθένας:

τους πολλούς παραποιεί ο Ένας.

Ανάλογα με τους καιρούς ντύνεται τον χιτώνα
του Στρατηγού και ανακηρύσσεται «δια βοής» στην Αγορά
ο Υπέρτατος

Άρχων που περιβάλλεται τη μεγαλοπρεπή πορφύρα
με σκήπτρο και με στέμμα ελέω Θεού
που ευλογεί με τιάρα και με μίτρα - που εν ονόματι
του Κόμματος και του Λαού προχωράει με κάννες και  μ' ερπύστριες

(άντε συ χελιδόνι - τσιουτσίουσε αν κοτάς!)

εωσότου το Σώμα του Στρατού και το Σώμα του Ανθρώπου
γίνουν όπως το θέλησε και η θεωρία -Ένα.
Προπαντός η σκοπιμότητα

Η Μαρία Νεφέλη λέει:

μ' ένα φωσάκι ατομικό κι ένα κλαδί μυρτιάς στο χέρι.

Το λέω λοιπόν και ας μην έχει αξία
μιας που μου το 'φερε η ομοιοκαταληξία.

Προτού προφτάσει ο Ένας και με αλλάξει

προτού επιβάλει μια. «καινούρια τάξη»

το ξαναλέω και γεια σας - πάω φυλακή:

ένα φεγγάρι ανήκει στην Αμερική

μα μια ψυχή που δεν πουλιέται - στα Μάταλα ή στο Κατμαντού.

Κάθε καιρός κι ο Στάλιν του.

Όταν ακούς «τάξη»

                                  ανθρωπινό κρέας μυρίζει.

Και ο Αντιφωνητής:

φτάνει κι εκείνη από ψηλά σαν άγγελος του Ρούβλιεφ

είναι τέρας·

ποιο το φως το αληθινόν κανείς δεν ξέρει.

Προσοχή Μαρία Νεφέλη - κατά δω το αυτόματο

κι εσείς όσοι οπλισμένοι

νάνοι του παραμυθιού μάγισσες και θηρία

γυναίκες άντρες με τσαπιά ξινάρια

πέτρες απ' το λιθόστρωτο βενζιναντλίες αμάξια

επάνω του!

                       (ω Παρθένα μου το 'λεγες Συ)

Κάθε καιρός κι η Ουγγρική του εξέγερση.

Αν είναι να πεθάνεις πέθανε

            αλλά κοίτα να γίνεις ο πρώτος πετεινός
                        μέσα στον Άδη.

            ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ

                                    1

Ότι μια μέρα θα δαγκάσεις μες στο νέο λεμόνι
και θ' αποδεσμεύσεις
τεράστιες ποσότητες ήλιου από μέσα του.

                                   2

Ότι όλα τα ρεύματα των θαλασσών
άξαφνα φωτισμένα θα σε δείξουν
ν' ανεβάζεις τη θύελλα στο ηθικό επίπεδο.

                                   3

Ότι και μες στο θάνατό σου πάλι θα 'σαι
σαν το νερό στον ήλιο
που γίνεται ψυχρό από ένστικτο.

                                   4

Ότι θα κατηχηθείς απ' τα πουλιά
κι ένα φύλλωμα λέξεων θα σε ντύσει
ελληνικά να μοιάζεις αήττητη.

                                   5

Ότι μια σταλαγματιά θ' αποκορυφωθεί
ανεπαίσθητα στα τσίνορα σου
πέρ' απ' τον πόνο και μετά πολύ το δάκρυ.

                                   6    

Ότι όλη του κόσμου η απονιά θα γίνει πέτρα
ηγεμονικά να καθίσεις
μ' ένα πουλί πειθήνιο στην παλάμη σου.

                                  7

Ότι μόνη σου τέλος θ' αρμοστείς
αργά στο μεγαλείο
της ανατολής και του ηλιοβασιλέματος.