Ούτε ένα βραβείο

Ούτε ένα βραβείο σε μένα οι τσίφτες των κλικών. Στο

διάολο.

Τά’ δωσαν όλα στους δικούς τους και σε μένα

“πρέπει να προσεχτεί ο Υφαντής' και τέτοια πούστικα.

Όμως ένα βραβείο το’ θελα ρε αδερφέ.

Το’ θελα να το πάω στη μάνα μου και να της κάνω τον

σπουδαίο.







Έρημη Χώρα

Σάρκας απόλαυση ανάμεσα σε ψάρι της Αλάσκας αχνιστό

γαρίδες του Παλέρμου, μανιτάρια και τζατζίκι ελληνικό.

Κι ένα ποτήρι μπίρα Bolaur.

Κ’ ύστερα μαλακία στο κρεβάτι σου

γιατ’ είσαι αλίμονο μονάχος σου στο Μόναχο

την ίδια ώρα που αμέτρητες γυναίκες

που ζουν κι αυτές μονάχες τους στο Μόναχο

στενάζουν αγκαλιάζοντας τον Άγιο Δονητή

γιατί απόκαμαν να παίρνουν το Θεό

στον αριθμό 0+ ∞ + χάος

και να μην παίρνουνε απόκριση καμμιά.

Στενάζουν αγκαλιάζοντας τον τεχνητό φαλλό

χωρίς να ξέρουν που ο Θεός ενσαρκωμένος

γυρίζει ολομόναχος στο Μόναχο,

με κινητό όπου καμμιά τους δεν τον παίρνει,

αφού καθώς είναι καινούργιος εμιγκρές

τον αριθμό του ούτε ο Πάπας δεν τον ξέρει.







Τηλεφωνώ στους φίλους

Στη Ναυσικά Γκράτζιου

Τηλεφωνώ στους φίλους’ όλοι εργάζονται.

Σ’ αυτό τον κόσμο ρε γαμώ το δηλαδή

μόνο εγώ κι ο Ήλιος τεμπελιάζουμε;







Το που μου κλέψαν το μπουφάν
Το που μου κλέψαν το μπουφάν δεν είναι τίποτα,

κι ο κλέφτης του ας είν’ ευλογημένος.

Όμως σαν κάνει ψύχρα και μου λείπει

(δεν έχω ένα δεύτερο μπουφάν) όταν κρυώνω

ίσως να ρίξω κάμποσους χριστούς και παναγίες.

Γιατί κι ο κλέφτης πρέπει (ρε γαμώ το)

να ‘ναι ένας σοφός,

να ‘χει αίσθηση του δίκαιου, να κλέβει αυτόν που πρέπει.







Του Έρωτα

Του έρωτα

πρέπει να του δινόμαστε γυμνοί

όπως δινόμαστε στον ύπνο και στο θάνατο, γιατί

ο έρωτας θαρρώ είναι η μόνη

μεταλαβιά

αιωνιότητας∙ ο έρωτας

είναι η λύτρωση του τέλειου χορού, είναι

η αγαλλίαση

του Καιρού.




Λόγια ενός μεθυσμένου χωριάτη

Παιδάκια των αστών
τι εύκολα που αριστερίζετε
τι εύκολα που αναρχίζετε
τι εύκολα κρατάτε για την υστερνή
ένα φασίστα μέσα σας.
Παιδάκια των αστών εγώ κατάφερα
να ζω με τα προνόμια που σας δώσαν οι μπαμπάδες σας.
Τι τίμιο βίο εσείς παιδάκια των αστών,
μήτε παπάδες μήτε χωροφύλακες δε βγάζει η κάστα σας,
μόνο διανοούμενους και καλλιτέχνες κι επιστήμονες.
Τι προοδευτικά εσείς παιδάκια των αστών
Τι ανωτέρου επιπέδου ατιμίες. Όμως
Όμως εγώ σας ξέρω. Ελάτε
ελάτε προς με τα κακόμοιρα
να σας χαϊδέψω λίγο τα κεφάλια σας
κ' ύστερα να σας μπήξω μια κλοτσιά στα πισινά
καθάρματα!