Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

«Η θεία Ερμιόνη»




Πάντα στο μυαλό μου τριγύριζε η ιστορία της θείας Ερμιόνης,
που χάθηκε, σύμφωνα με τον πατέρα μου, για ένα χρόνο στη Γιουγκοσλαβία
που απωλέσθη, σύμφωνα με το θείο μου, στο καράβι
που τη μετέφερε από τη Σμύρνη προς τη θάλασσα του Κανενός.
Οι επιζώντες μπερδεύουν τις διαδρομές των πεθαμένων
με τις δικές τους,
και πια δεν ξέρουν ποιο τ' όνειρο και ποια η θύμηση είναι

Ποτέ μου δεν είδα το πρόσωπο της θείας Ερμιόνης,
μ' αναστατώνει όμως το ότι χάθηκε στην αναμπουμπούλα του παρελθόντος
χωρίς να μπορώ να φωτίσω την ίδια τι συνέβη,
που χάθηκε και πού την ξαναβρήκαν.
Ή μήπως χάθηκε σ' έναν καιρό χωρίς ημερολόγια
σε μια θάλασσα χωρίς κύματα, κι ένα καράβι χωρίς τοιχώματα,
με τη μυστική απόφαση να ξεφύγει από όσους την αγαπούσαν;

Δεν γνώριζε ότι όσο ήταν ζωντανή
όσο μακριά και να πήγαινε στη χώρα χωρίς όνομα
πάντα θα 'πρεπε να επιστρέψει στο προσφυγικό καράβι
που είναι τούτο το παρόν, τούτος ο πλανήτης;
Μια μέρα την βρήκανε, σίγουρο αυτό
αν όμως τον εαυτό της ξαναβρήκε η ίδια, κανείς δεν είπε:
εξαφανίστηκε κάποια μέρα απ' τον κόσμο χωρίς ν' αφήσει
άλλες ιστορίες πίσω της.

Δεν υπάρχουν σχόλια: