Δια γυμνού οφθαλμού

Βλέπουμε τον κόσμο δια γυμνού
οφθαλμού. Βλέπουμε την αγάπη.
Βλέπουμε τις αχερούσιες λαγνείες.
Βλέπουμε τη γυναίκα με τους
μαστούς της. Βλέπουμε τους
σκοτεινούς αιώνες της αυριανής
μέρας. Τις όμορφες Λολίτες στην
παραλία. Βλέπουμε τα κύματα
και τους γλάρους. Βλέπουμε
τα καυλωμένα γαϊδούρια στους
αγρούς και τις νύφες που περιμένουν
το γαμπρό. Βλέπουμε στο σινεμά
τα φοβερά φιλιά και τα φλογερά
χάδια. Βλέπουμε τα τροπικά νησιά
και τα δέντρα. Βλέπουμε τον κόσμο
και τις πέντε ηπείρους. Βλέπουμε
τον πλούτο και τη φτώχια. Την Ακτή
Ελεφαντοστού. Την πεντάμορφη και
το τέρας. Βλέπουμε το περίστροφο
που είναι κρυμμένο σ’ ένα καρβέλι
ψωμί. Βλέπουμε το χάσκον δείλιο
στόμα της αιωνιότητας να μας
περιμένει. Βλέπουμε τον ουρανό και
τ’ άστρα. Βλέπουμε τα σκουπιδιάρικα
και τους Αγίους ν’ αδειάζουν τους
κάδους. Βλέπουμε τις λέξεις κάτω
απ’ το πουκάμισο της έμπνευσης.
Το θείο στητό βυζί της ποίησης.
Βλέπουμε τους αδένες του λυρισμού
και τα εντόσθια της καλολογίας.
Βλέπουμε τους κρεμασμένους και
τους παλουκωμένους. Τους τηρητές
των αποφάσεων. Τους επισήμους
στο βάθρο τους. Βλέπουμε τα πηγάδια
με τα ψοφίμια και τον ήλιο να γλείφει
τα μάρμαρα. Βλέπουμε τη νύχτα
και τη μέρα. Την απλήρωτη εργασία.
Τον κύριο Συμφερόπολη που μας
κρατά απ’ τ’ αρχίδια. Βλέπουμε
τον κύριο ληξίαρχο με τη χλωμή
σφραγίδα του να μας βγάζει
ταυτότητα για τον κάτω κόσμο.