Ο Ματαιόδοξος

Θα ήμουνα μεγάλος νεκρός.

Οι διαστροφές μου τότε θα έλαμπαν σαν παλιά κοσμήματα

με αυτά τα θελκτικά χρώματα του δηλητηρίου.

Θα υπήρχαν άνθη όλων των αρωμάτων στον τάφο μου

και θα μιμούνταν οι έφηβοι τις χειρονομίες μου παραίτησης,

τις μυστικές μου λέξεις τους άγχους.

Ίσως κάποιος θα έλεγε πως ήμουνα πιστός ήμουν καλός.

Αλλά μονάχα εσύ θα θυμόσουν

τον τρόπο μου να κοιτάζω στα μάτια.

Ένα απ’ τα πρόσωπα του έρωτα είναι ο θάνατος ,

στον καπνό της εποχής αυτής της αιώνια νεανικής.

Τι μου μένει μπροστά σου εκτός απ’ την αμηχανία των βασιλέων,

τις κινήσεις της μάθησης μπρος στην αύξηση του ποταμού,

τα ίχνη της πτώσης μπρούμυτα ανάμεσα στη στάχτη;

Η δική μου νεότητα μικραίνει

και σέρνει τη μελαγχολία σαν μουλάρι.




Μετάφραση – Γιώργος Μίχος