Κι όμως, αγάπη μου, μέσα απ΄ τα δάκρυα

Κι όμως, αγάπη μου, μέσα απ΄ τα δάκρυα,

ήξερα πως στο τέλος θα έμενα

γυμνός στην όχθη του γέλιου.

Εδώ,

σήμερα,

λέω:

πάντα θα θυμάμαι τη γύμνια σου στα χέρια μου,

τη μυρωδιά σου από απολαυστικό ξύλο σανδάλου

καρφωμένη δίπλα στον ήλιο του πρωινού,

το γέλιο σου από κορίτσι,

ή από ρυάκι,

ή από πουλί.

Τα χέρια σου μακριά και αγαπητικά

σαν ένας κρίνος προδότης στα παλιά του χρώματα.

Η φωνή σου,

τα μάτια σου,

όσο από το αγκαλιαστό σε σένα που μες στα βήματά μου

σκεπτόμουν να αντέξω με τις λέξεις.

Μα δεν θα υπάρξει χρόνος για να κλάψω.

Έχει τελειώσει

η ώρα της στάχτης πια για την καρδιά μου:

Χωρίς εσένα κάνει κρύο

μα υποφέρεται.




Μετάφραση – Γιώργος Μίχος