Στον τοίχο που ανατρίχιασε κι όλη μου την αφή γύρισε πίσω
ιστορημένη σε άλογο κόκκινο άκουγα τον καλπασμό τλακ-τλακ
μέσα στον άλλο κόσμο:
-Ε που πας Γυναίκα με το μυτερό καπέλο και άλλο δεν αντέχω
- Στις τζιτζιφιές τις κόκκινες πηγαίνω και στα κρεμαστά νερά που
βαφτισμένον σ' έχω
-Έφτασαν άνθρωποι κακοί κι από τα χρόνια μου έκλεψαν μια μέρα
- Είναι ο αέρας περαστός εκεί και μένουν οι κακοί από πέρα
- Δώσε φιλάκι του Χριστού στο πιο μικρό λουλούδι πες να με θυμάται
- Πως μίκρυνε θα πω η αυλή και το παιδί που σ' έκοψε κοιμάται
- Μαστόροι εσείς και παραγιοί φέρτε μου έναν κουβά με ασβέστη
- Κι εγώ πηγαίνω του Θεού να πω Γεια κι αληθώς Ανέστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου