ΧΩΡΙΣ ΠΑΣΜΑΚΙ

                       
Ποιος νικούσε στο πρόσωπο     που για να δεις μισόκλεινες τα μάτια
Τέτοιο ανέβα θεϊκό     από μίλια κοράλλια
Στα τρεμάμενα τα σκουλαρίκια     κομματάκια θάλασσας
Η Κιλικία η μακρινή     μελαχρινή χωρίς γιασμάκι
Και το χρυσαφένιο φτυάρι     που άδειαζε μες στους ουρανούς την άμμο
Μια Δευτέρα πρωινή     και χτύπησε τ' όστρακο
Είδαμε να τινάζονται     βέργες ήλιου και η Πεντάτευχος
Επάνω στα νερά     μα ο έρωτας φάνηκε στα γείσα

Είναι αυτός που νικούσε     και σε μάγουλο εννύχευε την ώρα που
Από τ' αρτεσιανά των υακίνθων     μόσχος
Ολονύχτιος έφτανε     και τη φρέσκια ζέστη με κουβάδες
Περιχυόταν η ομορφιά     γυμνή σαν ένα μόνο διαμάντι.