Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

Ρέκβιεμ



Ο Μανουέλ ντελ Ρίο, καταγωγή
Ισπανία, απεβίωσε το Σάββατο
11 Μαϊου , συνεπεία ενός
δυστυχήματος. Η σορρός του
κείται στο D´Agostino
Funeral Home. Haskell. New Jersey.
Θα γίνει ασματική λειτουργία
στις 9,30, στο St. Francis.
Είναι μια ιστορία που αρχίζει
με ήλιο και πέτρα, και που τελειώνει
σ’ ενα τραπέζι, στο D´Agostino,
με λουλούδια και κεριά ηλεκτρικά.
Είναι μια ιστορία που αρχίζει
σε μιαν ακτή του Ατλαντικού.
Συνεχίζεται σε μια καμπίνα
τρίτης, πάνω στα κύματα
-πάνω στα σύννεφα- στις βυθισμένες
γαίες κατά τον Πλάτωνα.
Και βρίσκει στην Αμερική το τέλος της
μ’ ένα γερανό, μια κλινική,
μ’ ένα αγγελτήριο μια λειτουργία
ασματική στην εκκλησία St. Francis.
Ο κάθε τόπος στο κάτω κάτω
κάνει το ίδιο για να πεθάνεις:
κι ο αρωματισμένος δενδρολίβανο
κι ο χαραγμένος στην πέτρα, ή στο χιόνι
κι ο βουτηγμένος στο πετρέλαιο.
Το ίδιο κάνει αν ένα σώμα γίνεται
πέτρα, πετρέλαιο, χιόνι ή άρωμα.
Ο πόνος δεν είναι να πεθαίνεις
εδώ ή εκεί…
Requviem aeternam
Μανουέλ ντελ Ρίο. Πάνω στο μάρμαρο
στο D´Agostino, βόσκουνε ταύροι
της Ισπανίας, Μανουέλ, και τα λουλούδια
(κηδεία δευτέρας, φέρετρο
που μυρίζει χειμωνιάτικα έλατα),
σαράντα δολλάρια. Κι έχουνε βάλλει
κάποια λουλούδια τεχνητά
ανάμεσα στα άλλα που ξερίζωσαν
από τον κήπο…Liberame Domine
de morte aeterna…Όταν πεθάνουν
ο Τζέιμς κι ο Γιακόμπ θα δουν τα άνθη
που πλήρωσαν ο Τζούλιο ή ο Μανουέλ…Τώρα στις κορυφές σου πέφτουνε
νύχια αετού. Dies irae.
Ο πόνος δεν είναι που πεθαίνεις
Dies illa εδώ ή εκεί
αλλά που άδοξα…
Οι παππούδες σου
γονιμοποίησαν τη γη ολάκερη
τη μούλιασαν στην περιπέτεια.
Σαν έπεφτε ένας Iσπανός
ακρωτηριαζότανε το σύμπαν.
Τους ξαγρυπνούσαν όχι στο D´Agostino
Funeral Home, μα σε πυρές ανάμεσα
ανάμεσα σε άλογα και όπλα. Ήρωες
για πάντα. Αγάλματα με πρόσωπο
σβησμένο. Ντυμένοι ακόμα
με τα παπαγαλίσια χρώματα
της δύναμης και της φαντασίας.
Αυτός δεν έπεσε έτσι. Δεν πέθανε
για κάποια τρέλα όμορφη.
(Καιρό τώρα ο Ισπανός
πεθαίνει ανώνυμα και λογικά,
ή σε αλληλοσπαραγμούς της τρέλας
ανάμεσα σ’ αδέλφια. Σαν μαχαιρώνει
φλασκιά με κρασί, χύνει
αίμα αδελφικό).΄Ηρθε μια μέρα
γιατί η γη του είναι φτωχή. Ο κόσμος
Liberame Domine είναι η πατρίδα.
Και πέθανε. Δεν ίδρυσε πόλεις.
Δεν πήρε τ’ όνομά του κάποια θάλασσα. Δεν έκανε
τίποτα περισσότερο από το να πεθάνει για δεκαεφτά
δολλάρια ( αυτός θα τα σκεφτόταν
σε πεσέτες) Requviem aeternam.
και τον επισκέπτονται στο D´Agostino
οι Πολωνοί, οι Ιρλανδοί
οι Ισπανοί, όσοι πεθαίνουνε
στο week-end.
Requviem aeternam.
Σίγουρα όλα
έχουν τελειώσει. Η σορρός του
κείται στο D´Agostino
Funeral Home. Haskell. New Jersey.
θα γίνει λειτουργία ασματική
για την ψυχή του.
Περιορίστηκα
να περιγράψω εδώ ένα αγγελτήριο
από μια εφημερίδα της Νέας Υόρκης.
Αντικειμενικά χωρίς πετάγματα
στο στίχο. Αντικειμενικά.
Ένας Ισπανός όπως εκατομμύρια
Ισπανοί. Δεν είπα σε κανέναν
πως λίγο έλειψε να κλάψω.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: