Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Σάββατο 10 Μαΐου 2014

[ΕΝΑ ΔΙΧΤΥ ΑΠΟ ΒΛΕΜΜΑΤΑ]



Ένα δίχτυ από βλέμματα
κρατάει ενωμένο τον κόσμο
και δεν τον αφήνει να πέσει.
Ακόμα κι αν δεν ήξερα στους τυφλούς τί συμβαίνει,
τα μάτια μου πάνε και ξαποσταίνουν σε μια πλάτη
που μπορεί και νά ’ναι του θεού.
Ωστόσο,
εκείνα γυρεύουν άλλο δίχτυ, άλλο νήμα
που πάει με τα μάτια κλειστά και με ρούχο δανεικό
και διαλέγει μια βροχή ήδη ανεδαφική και άλογη

χωρίς γη να πατάει χωρίς ουρανό να πάει.
Τα μάτια μου αναζητούν ό,τι
μας κάνει να βγάζουμε τα παπούτσια μας
για να δούμε αν υπάρχει κάτι που να μας κρατάει κάτω ή να επινοήσουμε ένα πουλί
για να επαληθεύσουμε το αν υφίσταται ο αέρας
ή για να δημιουργήσουμε έναν κόσμο
για να ξέρουμε αν υπάρχει θεός
ή για να βάλουμε το καπέλο
για να βεβαιωθούμε πως υπάρχουμε.



Αναρτήθηκε από Γιωργος Κεντρωτης