Εγκώμιο της απόστασης

Στην πηγή των ματιών σου
Ζούνε τα δίχτυα που ρίχνουν οι αλιείς
Στην πλανεύτρα θάλασσα
Στην πηγή των ματιών σου
Κρατά την υπόσχεσή του το πέλαγος

Εδώ σου ρίχνω μια καρδιά που έζησε με τους ανθρώπους
Τα ρούχα μου και την λάμψη ενός όρκου
Πιο μαύρος στα μαύρα είμαι γυμνότερος
Μόνον ως αποστάτης είμαι πιστός
Είμαι Εσύ όταν Εγώ είμαι Εγώ
Στην πηγή των ματιών σου πλανιέμαι
Και ονειρεύομαι λάφυρα
Ένα δίχτυ ψάρεψε άλλο δίχτυ
χωρίζουμε αγκαλιασμένοι
Μες στην πηγή των ματιών σου
Στραγγαλίζει ο κρεμασμένος το σχοινί του

ΠΛΗΓΗ

Ήμασταν άγρυπνοι, ξαπλώναμε στα γρανάζια
του ρολογιού της βαρυθυμίας
και λυγίζαμε τους δείχτες σαν ραβδιά
κι αυτοί εκσφενδονίζονταν και
μαστίγωναν τον χρόνο
μέχρι που έβγαζε αίμα
και μιλούσες
σε λυκόφωτα μεγαλωμένα,
και δώδεκα φορές είπα
Εσύ στη νύχτα των λόγων σου,
κι άνοιξε η νύχτα κι έμεινε ανοιχτή,
κι απόθεσα
το ένα μάτι στον κόρφο της
κι έπλεξα το άλλο στα μαλλιά σου
κι ανάμεσα ξετύλιξα τη θρυαλλίδα,
την ανοιχτή αρτηρία-
και μια νέα αστραπή πλέοντας
ερχόταν να μας συναντήσει

Ω εσείς πανύψηλες λεύκες
- άνθρωποι αυτής της γης!
Ω εσείς μαύρα τενάγη της ευτυχίας
- την αντικατοπτρίζετε καθ΄οδόν προς τον θάνατο!

Ο ΤΑΦΟΣ

Κανένα λουλούδι δεν φυτρώνει
Θα ήταν περιττό

Τίποτε υπερβολικό…

Κάποτε
Τον άκουγα
Πώς ένιπτε τον κόσμο
Αόρατος, ολονυκτίς,…

*Μετάφραση: Ιωάννα Αβραμίδου
**Artwork: Rhonda Dee
***Από το http://bibliotheque.gr