ΠΡΑΓΜΑ

Σπας το θρόισμα του αέρα

Α, πεισματάρα μικρή!
Λες όχι στον άνεμο
Στη καταχνιά και το νερό
Κόβεις τον άνεμο
Ανοίγεις τη καταχνιά
Σκίζεις το νερό

Αρνιέσαι το βαθύτατο φώς
Το απορρίπτεις
Τώρα χρωματισμένο από σένα: πράσινο, κίτρινο
-νικημένο ήδη- γκρι, κόκκινο, ασημένιο.

Και φυλάς από τη νύχτα
Την επίπονη
Νύχτα τρόμου από τα κουφά σωθικά σου.

Όταν το χέρι προσπαθεί να σε αποκτήσει,
Αισθάνεται το δέρμα τα όρια σου:
Τα τείχη, το σκάψιμο
Από την εχθρική πίστη σου, πάντα σε επιφυλακή
Όνομα σου έδωσα, σε μάρκαρε το σίδερο μου:
«κύλικας», «χαλινός», «γαρύφαλλο», «μπορντούρα», «πούπουλο»…
(ήταν η σκιά σου αυτό που φυλάκιζα)

Το ενδόμυχο αίσθημα
Κάλεσα εναντίον σου.
Και, ώ κυνική
Διαλύθηκες σε σχήμα και σε χρώμα
Σε βάρος ή σε μυρωδιά
Ποτέ εσύ: εσύ, αφθονία, εσύ, ασύλληπτη

Α, μικρή πεισματάρα,
Α, θέληση της ύπαρξης, παρουσία εχθρική,
Όριο ψυχρό στο δικού μας έρωτα!
Α, θολή
Κτήνος από σκιά
Που σπαρταράς τώρα μέσα στα δάχτυλα μου
Που επαναλαμβάνεις τώρα μέσα στα δάχτυλα μου
Τη σκληρή άρνηση του παράσιτου!

Μεταφραστικό Εργαστήρι
http://www.poiein.gr/