έζησα σε σπίτια ποιητών
είχα τα κλειδιά απ’ όλες αυτές τις μεγάλες προσωπικότητες
που κάποτε έκλαιγαν επάνω στο γραφείο μου.
Θα μπορούσα να σου πω τα ονόματά τους
θα μπορούσα να σου διηγηθώ τις ιστορίες τους
αλλά εσύ δεν ζήλεψες τα σώματά τους
μα τα ονόματά τους.
Με αυτά τα ονόματα αυτοί άνοιξαν το γυναικείο μου χρηματοκιβώτιο και με λήστεψαν,
είναι αλήθεια,
απλώνοντας επάνω μου άπληστα χέρια:
όταν παρουσιάστηκα σε σένα
ήμουν τόσο αθώα, τόσο ανυπεράσπιστη
κι εσύ δεν αντιλήφθηκες καν
πως κανείς δεν με είχε διακορεύσει
να περνάει πάνω από τα πεδία των μαχών
να βλέπει τον εαυτό της περικυκλωμένο από τόσους νεκρούς
που όμως αυτή δεν σκότωσε.
Είναι όλοι τους νεκροί επειδή ήθελαν ν’ αγγίξουν την ευτυχία
κι αυτό είναι ένα έγκλημα,είναι σαν να θέλεις ν’ ακουμπήσεις
με το δάχτυλο την καρδιά του Θεού.
Ομως τώρα φεύγεις,
φεύγεις γιατί μ’ αγαπάς
και δεν θα ήθελα ποτέ να δω το κουφάρι σου πάνω σ’ ένα κρεβάτι
να με κατηγορεί για χρόνια.
[Μετάφραση : Ελσα Κορνέτη & Βασίλης Ρούβαλης]
http://bibliotheque.gr/archives/36969
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου