ασκητική

Πλήγιασαν οι φτέρνες μου
Μονάζοντας στα γλιστερά μονοπάτια
Σχεδόν αιωρούμαι στην πέτρα
Σχεδόν φύομαι στα βράχια
Κυκλαμιάς δίχτυ που φυλακίζει το φως
Έτσι θωρώ της ζωής μου την ψυχρή εικόνα

Ασκούμαι στα ύψη και πέφτω σε νάρκη γλυκιά
Κρύβομαι και φανερώνομαι
Σαν πουκάμισο πεσμένο στην πυκνή χλόη
Ρουφώ τον αέρα στολίζομαι άγρια φτέρη
Ανεβαίνουν οι παλμοί ξεφεύγω
Αδιαφορώ αν το ποτάμι θα ανταμειφθεί
Κυκλαμιάς πέπλο που ανάκλιντρο ντύνει
Έτσι αντικρίζω της ζωής μου το αρχαϊκό άρμα

Ψηλαφίζω τις ακμές του φεγγαριού
Εκείνες που το αίμα μου απέσπασαν
Σε χρόνους ιερούς
Τα δάκτυλα μου πυρσοί πολέμου
Οι φλέβες αιμάτινα πεδία φονικά
Δεν θα σου αποκρύψω τα μυστικά
Εγώ τα ύφανα με χρυσοκλωστή να τα ζηλέψεις
Κυκλαμιάς θύσανος που στα πόδια τρίβεται
Έτσι ενθυμούμαι της ζωής μου το ανεμογύρισμα

Φυλακίζω τις σκέψεις και τις στρώνω με ομίχλη
Σε κελί παγερό να θολώσουν το χνάρι
Επισκέπτομαι θόλους κι απ τα ύψη μιλώ
Δεν φοβάμαι την διπλή σταύρωση μου
Το μάτι μες τα μήκη να χάνεται πρέπει
Η καρδιά ασχημάτιστη στις νεφέλες
Να πεταρίζει σαν πετρίτης
Είδα την σκιά μου στον ήλιο κρυμμένη
Κι από τότε την σημαία αναρτώ στην ψυχή
Κυκλαμιάς βουνίσιο λαγούμι που χρυσάφι φυλάει
Έτσι θησαυρίζει η ζωή μου από ένα σου χάδι


http://gialeni.blogspot.gr/