ξύλινα άλογα
Ο Θεός τη Νύχτα
Τα βαμβακερά των γυναικών
Παρουσίες
και των πεύκων
ακόμη και των ζωών
ανθρωποφάγων ψαριών /
Τύπους
Κομψότητα
Κοινά δικαιώματα
μια νέα εργασία
για μένα
Τα λάθη των τεχνών
Σε ποιον αρέσουν τα quadrivium
εσωτερικά κόρνες γκονγκ καμπάνες
και το σαπούνι•
και εκεί οι ανοιχτοί μηροί
και το χέρι μου γράφει
αυτό που απ’ τον θεό λείπει
ταχυδρομικούς σάκους σε υδροπλάνα
η σιωπή μού σκουντάει ξανά το χέρι.
αφότου το κάναμε•
τρέχεις στο ραντεβού
σε περιμένουν έργα τέχνης
στο βλέμμα σου εκτιθέμενη ανταλλαγή.
Έχω μείνει στο κρεβάτι
καπνίζω ήσυχος σαν πλοίο υπερατλαντικό
στο βάθος του ορίζοντα
που κόβεται απότομα από του πράσινου
στηθόδεσμού σου
τα τροπικά νησιά.
Της είπα πότε πρόλαβες και το ‘κανες;
Μεγαλώνουμε, μου είπε, κοίταξέ το:
Σ’ ένα χρόνο θα γαμήσει!
Κρατήθηκε.
Αυτός είναι από μόνος του ένας καλός στίχος.
Συζητούν για το τελευταίο νόμπελ χαμηλόφωνα.
Η υπάλληλος πρώην τοξικομανής τώρα
χειρότερη μ’ εκείνα τα πιασμένα μαλλιά
Και του τσακαλιού το βλέμμα.
Λέω, πού μπορώ να βρω αυτό και
Θα ήθελα οπωσδήποτε να κοιτάξω κι εκείνο.
Μου λέει δεν γίνεται τίποτα απ’ τα δύο,
Το ίδρυμα τελεί υπό ανακαίνιση.
Μπορείτε όμως αν θέλετε
Να μου υπογράψετε το τελευταίο σας βιβλίο
(με αναγνώρισε).
Το στυλό σταματάει να γράφει και
Τ’ όνομα μου διαβάζεται ως τη μέση.
Πιέζω τη μύτη μα εκείνη μου λέει δεν πειράζει
Καλό είναι κι έτσι.
Βγαίνω και ο σκύλος που με είχε ακολουθήσει
Απέξω περιμένει.
Όλοι τη γνωρίζουν καλά.
Ή τουλάχιστον κάπου την έχουν συναντήσει.
Χρήση εσωτερική,
η μακροχρόνια χρήση
Θα πρέπει να αποφεύγεται είναι
Καταστροφική
Μπορεί να οδηγήσει ακόμη και
Στον θάνατο.
Ο συσχετισμός στον άνθρωπο δεν έχει ακόμα
Επιβεβαιωθεί
Εν τούτοις θα πρέπει να γίνεται γνωστή.
Σε μεγάλες ποσότητες για χρόνια
Οι αλληλεπιδράσεις είναι μάλλον
Άγνωστες.
Δεν υφίσταται δε
Αντιμετώπιση στην υπερδόση.
Ο ασθενής θα πρέπει να γνωρίζει την ημερομηνία
Λήξης.
Να διατηρείται σε θερμοκρασία δωματίου.
Σκεφτείτε καλά πριν την χρησιμοποιήσετε.
Για μεγαλύτερη ασφάλεια κρατήστε την
Σε μυστικό μέρος
Μακριά από παιδιά –
Τέτοια είναι
η αλήθεια της ύπαρξης.
50.
Ένεκα που γαμώ τη λογική τους –
Απόθεμα μιας ρίζας που τρυπάει τα τσιμέντα.
Η αλήθεια είναι όλα τ’ άλλα πέρα από ‘μας
(Και τα όμορφα κορίτσια που περιφέρονται
Συγχέοντας τα αστεία).
Άνθρωποι τωρινοί
Νοερά πώς βρεθήκαμε μέσα στον Λούκα Φα Πρέστο
Ή στον Βαν Ντόνγκεν;
Δεν είναι να μιλάμε σαν τυπωμένη σελίδα.
Τα μυστήρια του πόνου λύνονται με τη διάρκεια.
Όπως οι ποιητές που αγαπούν τα τερτίπια
Δε σκίζουν τίποτα
Άλλο από φρονιμάδα.
Και καπνίζω στην εστία του La parole toute-puissante
Γεμάτος με τη μοναξιά άλλων ανθρώπων
Δικό μου εγώ έξω στους δρόμους συνωστισμένο•
Η όψη του ιερόσυλου
Στο πρόσωπο ενός βρέφους λίγων ωρών•
Κάποιες λέξεις τις λέω σιγανά.
54.
ούτε με δεκάξι χέρια πάνοπλος ή με κλειστά τα μάτια
βουτηγμένος στη σιωπή.
Θέλω να πω κάτι να σε τρομάξω.
Θάλασσες αποκόβονται για να ‘ρθει κάτι καταπάνω σου.
Όλα τα παιδιά θα γεννιούνται τυφλά στο εξής.
Η μάνα σου έχει γκόμενο το διάβολο.
Στην άκρη αυτής της πόλης μεγαλώνει ένα δέντρο
που μόνο μουγκρητά βγάζει.
Όλα τα δάκρυα που κλαις μιλούν τη γλώσσα των σπιτικών λικέρ.
Στο φοβερό κατώφλι των ικεσιών που εμφανίζονται
οι νεκροί για να βοηθήσουν
αρνείσαι την πόρτα να ανοίξεις.
Κάθομαι κάθε πρωί να γράψω και
(μη φοβάστε, οι λέξεις δεν κυλούν μακριά
σε διαλυμένες σπείρες)
τα κυπαρίσσια στην Τοσκάνη έχουν πάψει
να ποζάρουν άλλο για φωτογραφίες.
Ο λίγος θάνατος που ξέρω,
πάνω στις τρίχες των ποδιών μου.
Λες και με έχει προειδοποιήσει
κάποια παρέα τρελαμένων πνευμάτων.
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον
Περιορίζουν τις διαστάσεις.
Βάζω όσο αίσθημα χρειάζεται,
Ποτέ παραπάνω.
Πιο πολύ θαυμάζω τον Πραξιτέλη
Παρά τον Ερμή.
Ώσπου η νύχτα να γίνει παρθένα
Ώστε το να είναι να γράφεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου