Ποιήματα Του Κόσμου

21 Ιουνίου 1962

 

Όλη μέρα δουλεύω σαν καλόγερος

και το βράδυ τριγυρνώ σαν παλιόγατος

που ψάχνει τον έρωτα… Θα κάνω πρόταση

στο Βατικανό να με αγιοποιήσει.

Στην πραγματικότητα απαντώ στην απάτη

με πραότητα. Βλέπω με το μάτι

μιας εικόνας τους υπεύθυνους του λιντσαρίσματος.

Παρατηρώ τον εαυτό μου να σφάζεται, με το γαλήνιο

κουράγιο ενός επιστήμονα. Φαίνομαι

να νιώθω μίσος, ενώ γράφω

στόχους γεμάτους ακριβολόγα αγάπη.

Μελετώ την απιστία σαν ένα

μοιραίο φαινόμενο, λες και δεν είμαι θύμα της.

Νιώθω συμπόνια για τους νεαρούς φασίστες, 

και στους γέρους, που τους θεωρώ σχήματα

του πιο τρομερού κακού, αντιστέκουμαι 

μόνο με τη βία της λογικής.

Παθητικός σαν ένα πουλί που τα βλέπει

όλα πετώντας, και στο πέταγμά του

στον ουρανό έχει στην καρδιά του τη συνείδηση 

που δε συγχωρεί.

 

 

[Μετάφραση: Ανδρέας Ριζιώτης]

 http://www.bibliotheque.gr/article/46213