Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Σπάθες πάγου...



( Κρύσταλλα στην πίσω αυλή. Υιώτας)




Ακόμη δεν άδειασε ο χιονιάς το σακούλι του!
Στα μάτια ξεχείλισε το άσπιλο θάμβος.
Αδιάφθορη η Άνοιξη. Καλούδια υπόσχεται.
Κι οι πόρτες κλειστές.

Μαζεύει τα νήματα ο νους. Καταλάγιασαν οι έρωτες.
Συρτάρια γεμάτα όνειρα. 
Ασθμαίνοντας στοιβάζουμε 
τα όσα
"ες αύριον" αφήσαμε.
Δαμάζονται οι ατίθασες εξορμήσεις. Η ζωή
διαγράφει κύκλους.

Σκορπισμένα τα σημειώματα χοροπηδούν 
με τις φλόγες
στη χόβολη της θύμησης.

Το καρβέλι, πολυκαιρισμένο. Με το νερό μαλακώνει.
Το νερό, η αφετηρία μας.

Μεγάλη η πίεση.

Τα οράματα πέτρωσαν.
Πίστευα αετός με μάτι αήττητο 
μα ήμουν εύθραυστο θήραμα...

Κι ο χιονιάς, ακόμη αδειάζει το λευκό φορτίο του!

http://astoriani.blogspot.gr/

2 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Ποιητή μου,
φίλτατε!!!

Ευχαριστώ για την καλόδεχτη πρόσκληση στο "σπιτικό σου".
Τιμή και χαρά,
Στρατή μου.

Να είστε όλοι καλά,
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Ωραιότατο το γραμμένο σου Υιώτα μου-
με την μοναδική προσωπική σου σφραγίδα..
τα φιλιά μου!