( Κρύσταλλα στην πίσω αυλή. Υιώτας)
Ακόμη δεν άδειασε ο χιονιάς το σακούλι του!
Στα μάτια ξεχείλισε το άσπιλο θάμβος.
Αδιάφθορη η Άνοιξη. Καλούδια υπόσχεται.
Κι οι πόρτες κλειστές.
Μαζεύει τα νήματα ο νους. Καταλάγιασαν οι έρωτες.
Συρτάρια γεμάτα όνειρα.
Ασθμαίνοντας στοιβάζουμε
τα όσα
"ες αύριον" αφήσαμε.
Δαμάζονται οι ατίθασες εξορμήσεις. Η ζωή
διαγράφει κύκλους.
Σκορπισμένα τα σημειώματα χοροπηδούν
με τις φλόγες
στη χόβολη της θύμησης.
Το καρβέλι, πολυκαιρισμένο. Με το νερό μαλακώνει.
Το νερό, η αφετηρία μας.
Μεγάλη η πίεση.
Τα οράματα πέτρωσαν.
Πίστευα αετός με μάτι αήττητο
μα ήμουν εύθραυστο θήραμα...
Κι ο χιονιάς, ακόμη αδειάζει το λευκό φορτίο του!
http://astoriani.blogspot.gr/
2 σχόλια:
Ποιητή μου,
φίλτατε!!!
Ευχαριστώ για την καλόδεχτη πρόσκληση στο "σπιτικό σου".
Τιμή και χαρά,
Στρατή μου.
Να είστε όλοι καλά,
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ
Ωραιότατο το γραμμένο σου Υιώτα μου-
με την μοναδική προσωπική σου σφραγίδα..
τα φιλιά μου!
Δημοσίευση σχολίου