Θάλαττα, Θάλασσα.

Αρχή και τέλος μου.

Τα μυστικά σου χρυσός άπεφθος , απεκδύονται αντιφωνήσεις. 

Παλίμψηστες υπογραφές αντιστρατεύονται ερευνώντας παρελθόντα χρόνο.

Φρούδες εικασίες.

Αντιτείνουν σύγχρονες επιτεύξεις.

Οι αφροί της θάλαττας, αξεδιάλυτα αντιτεχνάσματα ανύφαντων προικιών ενάντια στην ύπουλη υπομονή των μνηστήρων.

Μοιχαλίδες της σκέψης, μολαταύτα μολυσματικές.

Ανελέητος κι ο βυθός.

Απαυγάζοντα κύματα στα φιλιά του Ήλιου... συριστικό το τραγούδι των απείθαρχων ανέμων.

Μονάρχης μιαρός, ο Τρίτωνας, αναμοχλεύει την αναμφίβολη αίγλη τής Περσεφόνης.

Το βασιλικό ανάκλιντρο αναθυμιάζει αναβρασμούς αμύητων. Αμφισβητήσιμα, αμφίστομα τα πορίσματα,.

Απένθητες οι φιλίες.

Απέριττη η Αλήθεια.

Κρυφά οι απάτριδες γοργόνες ρωτούν την γαλάζια πανσέληνο

Αν το Φως δανείζεται.

Αν το Σκότος είναι απάνθρωπο.

Αν η Αγάπη υπάρχει μόνο για τους τυχερούς…

Σπαραγμός αντιθέσεων.

Στερητικά φωνήεντα…

Η θάλασσα, κρατάει τα μυστικά της απροσπέλαστα.

Πόσο θλίβομαι!


Από το βιβλίο της ποιήτριας, "Ψυχές αιωρούμενες.."